Bir o kadar yakınken o denli de uzakta olmak,zamanında yapılmayan davranışların,söylenmemiş sözlerin yarattığı mesafeler.Halbuki konuşarak çözülemeyen problem yokken hiç konuşmamayı seçip içine kapanmak.Aslında hiç de gerek olmayan ama çevremize kendimizi korumak için çektiğimiz duvarlar,kalbimizi koruduğumuzu sanarken kendimizi,sevdiğimiz,sevildiğimiz herkesi üzüyoruz,bunları fark etmemiz için her şey için geç olması mı gerekiyor?
