YTÜ'nün öğrenci Insta hesabı: @ytukampuscom
dramatik bi başlık seçtim komik oldu. neyse akşam gelen yalnızlık hissini paylaşayım. 22 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı. hoşlandığım birkaç kişi oldu ama onlarla da o aşamaya gelemedik.
itiraftan biriyle tanışmaya çalışmıyorum sadece gece iç döküşü.
herkesin flörtü ya da sevgilisi var sanırım. erkeklerle arkadaştan öteye geçemiyor gibiyim. genel olarak kızların çoğu inanılmaz alımlı duruyor. kendimi kıyaslamak için değil, neden erkeklerin ilgisini çekmediğimin sebebi benim daha dağınık takılmam olabilir. yani.. giyimi önemsemiyorum. aynı iki çift kıyafeti giyerim yırtılana kadar. makyaj yapmıyorum. ki yapan kızlarda cidden güzel durduğunun da farkındayım, ben sadece motive değilim böyle şeylere özen göstermeye, daha rahat biriyim. açık fikirliyim tüm bu para muhabbetini, kadın erkek rollerini, akıl oyunlarını, kıskandırmalı, yedekte birini tutmalı muhabbetleri duydukça soğuyorum her şeyden. birçok kişi böyle gibi duruyor.
birini tanıyayım aşık olayım kafasında değilim çünkü sevgi zamanla inşa edilen bir şey gibi. tanımadan hissedilen şeyin sevgi olduğunu sanmıyorum. takıntılı tipleri gördükçe ürküyorum.
biraz yalnız hissetmemin sebebi kendime benzer/relate edebileceğim pek bir kişiyle uzun zamandır karşılaşmamış olmam.
kulüpler etkinliklerde vs yeni kişilerle tanıştığım oluyor ama öyle bir çekim hissedemiyorum. sosyal biriyim ama romantik anlamda izoleyim gibi.
kafa dengi göremediğim biriyle çıkmak istemiyorum bu da beni.. “acaba gerçekten zor bir insan mısın” sorusuna itiyor
belki de öyle olduğum için yalnızımdır