Son zamanlarda çok fazla kötü haberler almaya başladım. Sevdiklerimi kaybettim, kaybetme riskini de üzerimde taşıyorum. Arkadaşlar bir gün bakıyorsunuz varlar, geri geldiğinizde ise bir bakmışsınız hiçbir şey bıraktığınız gibi değil. Belki de en güzel vedalar, gerçekleştiğini bilmeyenlerce yapılanlardır. Ama Tanrı’nın kulun dirayeti arttıkça imtihanının da zorlaştırdığını kendime motto edinen birisi olarak bir türlü çıkış buluyor ve itirafımı Dostoyevski ile tamamlıyorum : Tanrı’nın bana baş edemeyeceğim bir şey vermeyeceğini biliyorum. Sadece keşke bana bu kadar güvenmeseydi…
