Çok yoruldum samimiyetsiz insanlardan olacak gibi olup olmamasından insanlardan okuldan hayattan herşeyden herkesten mücadele etmeye gücüm yok çok bitkinim savaşmadan kaybettim herşey çok anlamsız ve manasız neden buradayız neden yaşıyoruz onu bile bilmiyorum kendimi zerre kadar kıymetli bulmuyorum herkese herşeye çok üzülüyorum buraya ilk defa yazıyorum ve son olacak ben devam etmek istemiyorum umudum yok kalmadı aptal da değilim asosyal de değilim ama herşeyi bu kadar iyi gözlemlemekte beni çok yordu okulu sevmiyorum bölümümü değiştirmeye güçüm yok çabam yok sadece uyumak istiyorum mümkünse yıllarca uyumak bir daha uyanmamak bitkinim acizim dışardan dağ gibiyim içim paramparça
