İyi günler. Buraya biraz dert yanmaya ve sizden akıl almak için bu itirafı yazıyorum. Şu an YTÜ hazırlık öğrencisiyim. Bu konuda biraz aceleci mi davranıyorum bilmiyorum ama benim gerçekten dışarıda görüşüp buluşabildiğim ve bunu teklif eden tek bir arkadaş dahi edinemedim. Sürekli verici taraf olmak ve bunun karşılığını zerre alamıyor olmak beni gerçekten çok kötü ve değersiz hissettiriyor. Özellikle bunu hazırlık midterm ilk sınavı olduktan sonra dört günlük tatilde çok daha net görmüş oldum ve aynı şeyi dönem arasında uzun tatilde ve yazın yasanmasindan cidden çok korkuyorum. Aslında sosyal ve arkadas canlısı bir insanım. Sadece içe dönük tarafım diğer insanlara göre daha baskın. Ama gene de etrafımdaki çoğu insandan çok daha arkadaş canlısı ve sosyal olmama rağmen kimsenin okul dışında ya da hatta okul içinde bile buluşmak için teklif etmemesi ve sürekli bunu benim yapmaya çalışmam beni kendimi istenmiyormuş ve değersizmis gibi hissetmeme sebep oluyor. Ve bundan dolayı okullar kapalıyken bile gorusebildigim tek insanın bile olmaması psikolojik olarak çok kötü hissettiriyor. Bütün eski arkadaşlarım ile dağıldık ve sadece iki insan ile yazismaya devam ediyorum dağilmadığım iki kişi ve dokuz yıllık bı dostum var ama çoğu zaman dostuma bile uzak hissettiğim ve kendimi istenmiyormuş gibi ya da değersiz misin gibi hissediyorum.
