Arkadaşlar benim gene itirafım geldi toplanın! Bir sure once ustteki baslıkla ilk itirafımı yayınlamıştım hatırladınız mı, hah işte onun ikinci perdesi yaşandı bugün. Anlatayım

Şimdi ilk itirafta bahsi geçen hanfendiyi ben bugun okulumuzun kafelerinden birinde gorur gibi oldum. Yalnız şunu belirtmeliyim ki bugun benim için çok mutsuz çok depresif bir gundu. Amaann zaten bisey yapabilecegim yok, okul da bitti zaten gibi dusunculerle telefonumu karıştırmaya devam ettim ama icim de bir kotu oldu yani. Bir sure sonra arkadaslarım bir sebepten( o sebebi kimlik gizliliği nedeniyle acıklayamayacağım) başka bir kafeye geçmeyi teklif ettiklerinde gunun umursamazlığıyla why not diyip kabul ettim. Hikaye burda ilginclesiyor cunku malum hanfendiyi o diger kafede otururken buldum. Simdi bu olay aksam saatlerinde gerceklesiyor. Dolayisiyla o kafede bi onlar bi de biz varız. Onlar dedigim de kalabalik baya, hanim kizimiz mehteran ekibi gibi arkadas grubu yapmış kendine. Neyse ara ara bakıyorum ama kendisinin gozleri de pek bir mavi yani oyle cok da bakılmıyor. Gel zaman git zaman bizimkiler kalkmak istedi, siz gidin ben cok mutsuzum eve gitmek istemiyorum dedim. Yani subliminal bir mesaj vermeye mi calıştım, gel beraber mutlu olalim gibi bisey mi demek istedim orası bilinçaltıma kalmış. Sonra bizimkiler kalkti gitti ben tek, siz hepiniz ben tek modundayım o ara. Acaba bir sey olacak mı diye beklerken 5 sn içinde bizim mehteran ekibi de toparlanmaya başlamasın mı? Namussuz depresyon da koyvermiyor ki tutayım kolundan, sen kal, sana gitme demeyecegim ama gitme Lavinya diyeyim.Kalkti gitti! Bunlar iki ileri bir geri yururken yarından sonra okula cok nadiren gelecek olusumu hatirladim ve arkasından belki başka bir hayatta bebegim diyebildim anca! Ikimizin de kedi olduğu…