bu pek itiraf değil ama iç dökme gibi bir şey fikrinizi merak ediyorum… Şu an bilgisayar mühte 2. sınıftayım ve eğer ilkokulu saymazsak hiç doğru düzgün arkadaşım olmadı. Böyle olan tek kişi ben miyim ? Ben öyle milletin arkasından konuşan,sohbeti sarmayan,garipsenecek hareketleri olan bir insan da değilim aslında hemen hemen her konu hakkında bilgisi olan,ilgi alanları olan,kendi halinde takılan normal biriyim ama niye böyle oldu bilmiyorum. Ortaokuldayken sınıfta kızlar kendi aralarında arkadaş grubu kuruyorken onlara hiç dahil olamamıştım 4 yılım full ders çalışarak geçmişti. Liseyi,kötülemek gibi olmaması için adını vermeyeceğim köklü bir fen lisesinde okudum ben 9. sınıftayken bile insanların hırstan gözü dönmüştü,herkes birbirini rakip olarak görüyordu bu yüzden de arkadaş grubu gibi bir şey yoktu neredeyse kimsenin arkadaşı yoktu ve bu 12. sınıfa kadar böyle devam etti. Şu an dediğim gibi üniversite 2. sınıftayım geçmişe bakıyorum ki bir tane bile arkadaşım olmamış şu anda da bir tane bile merhaba diyebileceğim insan bile yok. Ders çalışmaktan sosyal aktivitelere zaman ayırmak benim için imkansız gibi bir şey belki bu yüzden yeni birileriyle tanışamıyorum. İçten içe üzülüyorum maalesef hem yalnızlık cidden sıkıcı… Sizce bu saatten sonra ne yapmalıyım ? Ne düşünüyorsunuz ?
www.ytuitirafediyor.comSürekli yalnızlık hissi
İtirafçı Nicki: Hellno
12 Haz 2024 | Fikir Verin | 15 |
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
YTÜ EHM’yi oldukça uzun bir sürede bitirdim ama arkadaşım olmadı diyebilirim. Sorun bizde dostum. Bizler pasif insanlarız.
Benle tanış hesabını bırak yazayım kanka oluruz
Açıkçası bende öyle durumdayım fakat benimkinde çevremde arkadaşlarım varken de kendimi çok yalnız hissediyorum çünkü arkadaşım olmadıklarını biliyorum tesadüfen aynı ortamda olmasak asla konusmayacagiz aradan aylar geçse bile beni sormayacak kişiler birbirimizi görünce yalandan bir ara takılalım buluşalım diyoruz bu kadar veya aynı ortamda gelsek sohbet muhabbet başka bir şey yok böyle olunca da bende kendimi geri çekiyorum ve samimiyetimi azaltiyorum onlar nasıl davraniyorsa aynı şekilde yapıyorum tüm hayatım böyle geçti üni farklı olur diye düşünmüştüm fakat tekerrür etti sohbetim sarar diye de düşünüyorum aslında eğleniyoruz ama eğlenirken gülerken bile içimde bir burukluk var umarım bir gün hep yanımda olacak bir arkadaş bulabilirim yani bende biraz içimi dökmüş gibi oldum sana yardımcı olamayacağım gördüğün üzere bende bu durumdayken ikimiz için de en iyisi olur umarım
Ağa biraz salsam kendini bence en kotu manita yap acilirsin biraz manita işlerim yok diyorsan atıl zeki adamsın arkadaş bulurusn onda olmuyorsa kendin bir tık gez vs
Yok estağfurullah zeki olduğumu düşünmüyorum bu arada ben erkek değilim QOWJSJAJSD
Ne farkeder erkeği kızı kiz olman daha avantajlı bile olabilir senin adına asosyal kızlar nadirdir genelde seninde vardır illaki samimi dostların yoksada atilman lazım kampüste 35 bin kişi var atilsann illaki bulursun mesela kendimden örneknbir motorcu az daha bana çarpıyordu önüne baksana lan dedim adama indi kavga ediyorduk az kalsın ama şu an en yakın dostum tesadüflerle bu iş daha basit Berke burdan selamlar o tanıdı beni
kardeşim üzülme lütfen 2 sene daha dişini sık bitir. İş yerinde bulursun arkadaş zaten üniversite arkadaşlıkları otogara kadar
Aynı bölüm, benzer sorunlar. Yazmak istersen @feverrfeverrr
Dostum maalesef ineklik denen hastalığa yakalanmışsın çözümünü sorarsan ben de bilmiyorum
Bu günlerin geri gelmeyecek bazen dersleri bırakıp sosyalleşmeni öneriyorum
Milletin arkasından konuşan içten pazarlıklı tiplerin arkadaş ortamı geniş öyle bi de saçmalık var. Bu nedenle dahil olduğum arkadaş gruplarından bi süre sonra sıkılıp ayrılıyorum adamakıllı sohbet konuları da açamıyorsun zaten hepsinde aynı ucube ucube tavırlar bomboş muhabbetler. Hobilerden konuşabileceğim beraber kaliteli vakit geçirebileceğimiz kimseyi bulamadım doğru dürüst. Gerçek arkadaş diye bi şey yok zaten onu geç, milletin başkalarından beklentileri bencilce.
Evet sebebi bolumun zor olmasi bilg muhte kimseyle tanisamadan mezun oluyoruz bircogumuz stresten kafa kalmiyoki
Ben de bir kız olarak aynı şeyleri yaşadım, şuan çok arkadaşım var, çok yakınlarım da var ama yine de yalnız hissediyorum çünkü çocukluğumdan bana yalnızlık kaldı. Bu hissim bu yüzden hiç değişmiyor. Okulu bitirdim, yl devam, isim gücüm var bir ton insan tanıyorum ve sevilen de biriyim ama bu his hiçbir an yok olmadı…
Bence kendinle mutlu olmayı öğrenmen yeter kendinle eğlenmeyi öğrendiğin zaman başkaları yanına gelmeye başlar.Kısacası evde tek başına nasılsan dışarda da aynı şeyleri ne ölçüde yaparsan o kadar eğlenirsin. Son olarak yalnızlık hissini her zaman hissedebilirsin hissedeceksindir de arkadaşların olsa bile çözümünü ben de arıyom aidiyet duygusunu hissedememe meselesini ben de çözemedim
Derslerden biraz kafanı kaldır.