Merhaba arkadaşlar sizin fikrinizi almak istediğim bir konu var. Ben yeni çalışmaya basladığım yerde gayet iyi niyetli güzel bir insanla tanıştım, öyle çok muhabbetimiz yok. Sebebiyse benim soğuk davranışlarım ve işimin çok yoğun olması. pek konuşmaya sosyalleşmeye vaktim yok sürekli bir koşturmaca halindeyim.Soğuk davranmamın sebebine gelince onunla tanıştığım sıralar unutamadığım, bir zamanlar sevdiğim biri halen aklımdaydı. hem yeni birine ümit vermek istemedim hem de hissetmediğim bir şeyle kimseyi kandırmamalıyım diye düşünüyordum. Bu adına x diyelim. x ile meslektaşız düşünce tarzımız, olaylara hayata bakışımız aynı kendisini karakter olarak beğeniyorum. Masumiyeti temiz bir kalbi var görebiliyorum. Hayatımda olmasını da istiyorum. Ancak sorun şu ben bir platformda eski sevgilisine yazdığı sayfalarca entryleri buldum hepsini okudum. hesap anonim nasıl olduysa şeytan mı dürttü orasını bilemiyorum ben bu hesabi buldum. Nasıl bulduğuma gelince ben de zamanında çok üzüldüğüde böyle bir hesaba her hissettiğimi yazıp içimi dökmüştüm. Kendimden yola çıkarak ondaki zaman zaman ortaya çıkan hüznü merak ettiğimde bu yazılar bir şekilde elime geçti. Unutamadığını halen sevdiğini falan yazmış hüzünlü depresif şeyler. Şimdi tanışmamızın üzerinden bir yıl geçti denebilir. Ona karşı bir ümit besleme diyorum kendime ama bir erkek eski sevgilisini unutamamışken bir başkasına nasıl bu kadar sıcak içten davranabilir. Kötü düşünmek istemiyorum bana sevgiyle bakan o gözler yalancı olamaz, eski kız arkadaşı bunu mesajla terketmiş ve bu onda bir hırsa sinire dönüşmüş konuşmaya bile tenezzül etmemiş olması onu üzmüş. Ama hala döner diye bekliyor ve sanırım kırılan gururu bu hırsa onu sürüklüyor. Benim halimi az çok anlamışsınızdır. Ona değer veriyorum ama yazdıklarını okudukça kalbime kızgın demirlerle yaralar açılıyor sanki. Ben unutamadığım birinden bahsetmiştim ya hani platonik olarak sevdiğim biriydi itiraf ettim beni reddetti.şimdilerde ismini bile hatirlamaz oldum neredeyse. Ama bir erkek sevdiği bir buçuk yıl sevgili olduğu el ele gezdiği binlerce fotoğraf çektirdiği birine duyduğu bu derin sevgiden vazgeçer mi? Sizce ben kendimi mi kandırıyorum, bu konuda net olamıyorum. Kimsenin yarabandı olmak istemiyorum ama bildiğim bir şeyi bilmezden gelmek zoruma gidiyor. Bazen diyorum ki git itiraf et sevdiğini ne olacaksa olsun.O gelip konuşmadan da adım atmak istemiyorum. Yanında birini görsem deli gibi kıskanıyorum ve bunu fark ettiğinde sevindi garibim. O sebeple içimdeki ses onu seviyorsun ve o sevilmeyi hakediyor diyor. Ben bir yol bulamadım bu durumdan çıkacak. Sizce ondan uzak mı durmalıyım? Yoksa mantığımı susturup kalbimin sesini mi dinlemeliyim?
