Nasıl bir şey seni sevmek, dur anlatayım. Küsüyorsun, sinirleniyorsun, öfken duvarlara iz bırakmış sert yumruklara dönüşüyor ama sabah bir günaydın diyorsun un ufak oluyor. Adalet mi bu, tabiki değil. Ama ben neyim, ben eşşeğim. Bu soğuk tavırlarını hep iyiye yordum, hiç toz konduramadım sana ama burama kadar gelmiş bi durum var artık. Küfür etmiyorum, sitem etmiyorum ve hele nefret hiç değil. Çünkü eşşek olan benim sana toz konduramam. Ne diyorum biliyor musun, sevmeye inancımı yitirttin. Sende yeşermişti yıllar sonra onu da un ufak etmeyi başardın. Ne diyeyim, böyle mutluysan böyle kal. Ve dipnot. Sakın kaybetme dediğin o şeyi kaybettim. Böyle de sahip çıkamadım kendime hiç…