Aslında buraya tam olarak ne yazmam gerektiğini de bilmiyorum. Seni anlatacak hem çok şey var içimde hem de hiç tanımıyorum seni. Bugün koca bir dönemin kapanışını yaptım kendimce. Artık sana veda edip, içimde sana kurduğum krallığı da yıkma vakti sanırım. Aylardır yaşanmış birkaç günün tesiriyle tutunuyordum kuru dallarına. Şimdi tüm dallar kırılmaya yüz tutmuş gibi sanki. Her şeye rağmen ayazdan buz tutmuş şu hayatıma birkaç günlük ömrü olan o güzel kelebekleri sığdırdığın için teşekkür ederim. Bana bildiğim ezberleri yeniden sorgulattığın için, yıllar sonra acısı aylarca kırılmaktan çıkacak olsa da mutluluktan ağlattığın için, yine de baharların olabileceğine inandırdığın için ve en önemlisi bana hayalini kurdurduğun sen ihtimali için teşekkür ederim. Belki bir gün, öylesine gezdiğin bir bahçede bir kaktüs hatırlatır beni sana. Başka bir evrende en güzel halinle İstanbul Beyefendisi’…
