Psikolojik sorunlular dayanışma başlığı.

DEHB’m var bir türlü ingilizce öğretmeni olacağım diye baya uğraş verdim sana şunu diyeyim uygulamalı olarak bölümünün verdiği yetkinleri geliştirebilme şansın var mı bilmiyorum ama şunu söyleyeyim Yapay Zeka revaçta olmaya başladı belki bu senin için bir başlangıç noktası oluşturur.

Merhabalar,ben de şu an YTÜ CENG birinci sınıf öğrencisiyim. Buraya kendi isteğimle gelmeyi çok isterdim ama öyle olmadı maalesef. Şu an kafam karışık,ailemden habersiz bölümü bırakıp sıfırdan öğrencilik dönemimde asıl hayalim olan şeyleri mi yapsam diye düşünüyor bir tarafım. Ben çocukluğumda da şimdi olduğu gibi çok sorun yaşadım. Ortaokul 3. sınıfta ilk kez psikiyatriye gittim. Bana depresyon,uyku bozuklukları,dürtü kontrolü adına birkaç ilaç verdiler. Tüm bunlara ek olarak Asperger teşhisi aldım. O ilaçlardan bir tanesi vardı ki hem uyku hem de dürtü için almıştım. Beni resmen bitkisel hayata soktu. Ailem ondan sonra tedavimi kesti,başka bir yere de götürmediler belki de hastalığımı kabullenemediler bilmiyorum… Şu an yine aynı şeyleri yaşıyorum ama çalışmaktan terapi vs. için vaktim yok zaten depresif bozukluklar için verilen ilaçların uyku yapabilme gibi ihtimalleri yüksek olduğu için biraz korkuyorum. Depresyonda olup çalışmak çok zor ama ben çocukluğumdan beri tek kurtuluşumun çalışmak olduğunu biliyorum hem çalışmazsam ailemi asla memnun edemem. Empati duygumu yitirdim hayatında en ufak bir sorun olmayıp akademik başarısı kötü olan üstüne kendi isteğiyle çalışmayan,uğraşmayan yaşıtlarımı görünce kafayı yiyorum. Adamların önünde hiçbir engel yok buna rağmen hayatlarını öyle boş boş geçiriyorlar. Keşke onların yerimde olabilseydim. Ben eminim ki şu an sizin yaşınızda olanların çoğu yaşadıklarınızın birazını yaşasa çoktan pes etmişti. Siz çoğu sorunu aşmak için çaba göstermişsiniz belki hâlâ gösteriyorsunuz,çalışacak potansiyeli edinmişsiniz. Psikolojik sorunlarına rağmen kendi emeğiyle bir şeyler başarmaya çalışan insanlara sonsuz saygım var. Umarım her şey gönlünüzce olur…

Bende olan sorunu bilmiyorum ama genel olarak insanlarla iletişimsizlik yaşıyorum ve çoğu zaman içten depresif hissediyorum kimseyi kendime yakın görmüyorum ama dıştan yakın olduğum çok insan oluyor hayatımdaki insanlara hayatı dar ediyorum bunlar çoğunlukla içimden gelerek olan şeyler ve yaptıktan kısa süre sonra pişman oluyorum ama çoğu zaman düzeltmeye fırsatım olmayacak kadar mahvolmuş oluyor karşımdakiler. Çok fazla şey hakkında paranoya yapıyorum ölümümden tutun ilişkim varken aldatıldığımı düşünmeme kadar. Hayatımı mahvediyor bu durumlar ve ne yapacağım bilmiyorum. Doktora göründüm ilk defa, ilaç gönderip yolladı. Yaz ayları ekstra bir kötü oluyorum evden çıkmak istemiyorum canım yanıyor her aldığım nefeste. Geçirdiğim her saniye bana ölümden beter gibi geliyor nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Bu sorunumun bir tanımı yok henüz. 1-2 yıldır ortaya çıktı. Aşırı sinir ve sigara, alkol bağımlılığı + aşırı para harcama gibi beni çok kötü etkileyen başka durumlarım var. Hastalığım ilişkimi de mahvetti. Buraya yazmış yazacak olan herkese geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum iyi günler.