Uzun bi süredir kendimi iyi hissetmiyorum. Normalde başarılı bir öğrenciyimdir ama artık yapamıyorum. Daha ilk seneden okulumu uzattım. Öyle boş işlerle uğraşan biri olmadım hiç ailem de zengin değil zaten okumaktan başka çarem yok yani. Sürekli ağlama atakları, stresten kabuslar görmek, mutlu bi gün geçirdiysem kesin ağlıyorum, ani duygu değişimleri, okula gidememek… psikiyatriste de gittim ilaca da basladim sonra iyi gelmeyince biraktim açikcasi bipolar oldugumdan supheleniyorum ama kendimi doğru düzgün ifade edemiyorum doktorlara. Benim gibi olanlar, psikolojik sorunlarla üni okumaya çalışanlar, okuldan psikolojik destek almış olanlar veya bipolar tanisi almiş arkadaşlar tecrubelerini paylasirlarsa belki ben ve benim gibiler de faydalanmış olur diye düşünüyorum. Şimdiden teşekkürler
www.ytuitirafediyor.comPsikolojik destek
İtirafçı Nicki: Öylesine biri işte
6 Tem 2024 | Fikir Verin | 12 |
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
ilk ne zaman doktora gitmeye karar verdin belirtilerin neydi? Düzeldiysen başkalarının ne dediğinin gram önemi yok yeter ki sen iyi ol. Baş edebildiğin şeyler için tebrik ederim.
Kanka o zamanlar paranoya da vardı ve farkında değildim, her şeyi üzerime alınıyordum ve kafamda bir şeyler dediklerini uyduruyordum. (Ses duymak gibi değil, ya kesin şöyle dediler hissi) Bunun farkında değildim ve geç fark ettim. Ayrıca manik atak geçiriyordum, sürekli kavga ediyordum, okuldan bile birkaç kişiyi dövdüm hatta (Biraz güç var, karşılık veremediler pek) ve dava açtı okul. Okulun davasını zor düşürdüm ve neyse ki mezun oldum ama tam o vakitler tedaviye başladım. İyicene depresyona girdiğimde kendimi Balıklı Rum’a 4400 dolar verirken buldum. Sonradan dolar da enflasyona girdiği için şu anda bir 6000 dolar vermişim diyebilirim. Valla her şeyi denedik ve çok şükür düzeldim bro. En güzel yıllarım böyle geçti tabii.
Bu yazıyı resmen ben yazdım sandım. Her bir satırda kendimi gördüm.
Bu cümleler içimde bir yerlere dokundu yalnız olmadığımı hatırlattı
Bende ilaç kullanıyorum hala etkisini göremedim neredeyse 10 ay olacak
Bi de yaşadığın şeyleri kimse anlamıyormus gibi hissediyormusun?
Bence bu bir histen ibaret değil zaten bunu yaşamayan kimse bunu anlamıyor…
Telegram kullanıcı adını yazar mısın sohbet edelim biraz
bende ilaç kullanıyorum hiçbi işe yaramıyor biçok ilaç kullandım terapiye gittim insan hiçbi şey etki etmeyince çaresiz hissediyor gerçekten
Bütün ilişkilerini yıkıp tekrardan kurmayı deneyebilirsin.(insanlara soylemene gerek yok kafanda kırsan yeterli) yoksa böyle hastane okul ev arası 31e devam. Bir de internetten teşhis olmaz biraz para verip iyi bir doktora gitmek hayatına yapacağın en iyi yatırım olabilir. Terapi works.
Ben de şu an ceng öğrencisiyim.Çok küçükken Asperger teşhisi aldım kimseyle konuşamıyordum. Ortaokul sonda da rekürren tip majör depresyon teşhisi aldım ama yaşım küçük olduğundan düşük dozda ilaçlar verdiler. Bu süreçte bir sürü olaylar yaşadım. En sonunda da annem ilaçlarımı çöpe attı çünkü ilaçlar düşük dozda olsa bile çok fazla uyku yapıyordu. Aslında annem uyku düzenimi değil de uykusuzluk yüzünden çalışamamamı umursuyordu. Ben şu an hâlâ aynı sorunlarla mücadele ediyorum. Neredeyse her gün ağlıyorum. Bu yüzden sana tavsiyem şu ki; mutlaka düzenli olarak tedavini gör çünkü böyle yaşamak cidden çok zor. Sonuçta tıpta her şeyin çaresi var. Ne kadar erken tedavi olursan her şey o kadar iyi olacak senin için.
YTÜ EHM mezunuyum, 3.77 yıldır işsizim, bipolarım. Gitmediğimiz psikiyatri kalmadı, hatta yatış bile oldu okurken. Geleceğin için tedavine devam etmelisin. Ben şimdiki aklım olsa tedaviye daha erken başlardım, 21 yaşımda başladım. Mezuniyetim de geç oldu. Şimdi düzeldiğimi düşünüyorum ama bu sefer de bu zamana kadar niye bekledin diyor işverenler.