pandora

Öncelikle baban aramızdan ayrıldı ise başın sağolsun. Yok eğer yaşıyor ise umarım babanı geri kazanırsın.
Şu anki durumuna gelicek olursak baba güvencesi altında büyümediğin için biraz güven problemi yaşaman normal. Bunun senin suçun olmadığı kanaatindeyim. Hayatta ne yazık ki her dayanak bulduğun kimse sana o tadı veremeyecek bunun zaten farkındasın. Ama kendini kuvvetlendirecek sevgiye de hala ihtiyacın olduğu apaçık ortada bir şekilde baba profilini oluşturduğuna benzer birisiyle kendini daha iyi hissedersin. Bunun için doğru adımlar atmalısın insanları daha fazla tanımaya çalış. Biraz daha fazla uğraş bul. Ama içselleştirmeyi unutma! Kendine bulduğun uğraşlar seninle bir bütün olursa yalnızlıktan ve güvensizlikten bir parça olsun uzaklaşabilirsin. Bu seni iyi hissettirir.

Aynı hisleri bende yaşıyorum. Herkesin en yakınımsın dediğini duyuyorum ama ben diyemiyorum veya bütün dertlerini dinliyorum ama benden duymuyorlar neden konuşayım ki zaten dinlemiyorlar. Önceden denemiştim artık alıştım ya beni hep gülerken görmeye alıştılar ya alışkanlıklarını bozmak istemem

Aile kısmı icin değilde öteki kısım için söylüyorum bende aynısını yaşıyorum ve çevremde de aynısını yaşayan çok kişi duyuyorum geçmişte yaşanan bazı olumsuz olaylar insana birilerine kolay güvenmemeyi öğretiyor bence olay bununla alakalı bazen bu durumdan şikayet etsemde yinede güzel bir durum olduğunu düşünüyorum en azından insanlardan gelebilecek zararları minimuma indirmiş oluyorsun

Psikolojide bağlanma şekilleri diye bir şey var. Doğumdan 2 yaşına kadar bakıcımızın(anne, baba vb.) bizimle olan ilişkisi, gelecekteki ilişkilerimizde insanlara nasıl bağlanacağımızı (güveli,güvensiz-kaçıngan,güvensiz-kararsız gibi) belirliyor.Yani insanlara güvenmemen bebekliğine dayanıyor olabilir. Bu yüzden anormal olduğunu düşünmüyorum, gayet normalsin. Sana tavsiyem psikolog ya da psikolojik danışmanlardan yardım alman. Bazılarına önemsiz gelebilir ama ileride yaşayacağın ilişkilerin kaliteli olmasını istiyorsan tavsiyemi dikkate almanı öneririm.