Hayat karşımıza her zaman birilerini çıkarır ama bazen öyle birisini çıkartır ki sen, sen olmaktan çıkarsın. Doğruların yanlışlarınla karışır. Aklın ve kalbin çatışır. Çünkü o, sana bir kalbin olduğunu derinden hissettirir ama onunla olmayacağını bilirsin. İşte bu en kötüsüdür. Atamazsın kalbinden ama gidip de ben senin gözlerinde kalakaldım ve çıkamıyorum da diyemezsin. Her gece beraber geçirdiğiniz anları düşünürsün. Hayatında öyle bir edinmiştir ki aylarca konuşmazsın ama yine de kalbinden atamazsın. Oysa o kadar çok istersin ki unutmayı ve onu düşünmemeyi.. Mezun oluyorum bir hafta sonra ama tam olarak sevinemiyorum çünkü belki seni bir daha göremeyeceğimi bilmek canımı yakıyor. Keşke bunları karşına geçip söyleyebilseydim. Söyleyemem. Söylememem gerekiyor çünkü senin hayatında bana arkadaşlıktan ötesi yok. Senin kalbindeki kapı başka bir kadına açık çünkü. En çok canımı acıtan bu cümleyi senden duymaktı zaten. Umarım tekrar açtığın o defter senin canını acıtmıyordur. Her zaman benim için özel kişiler arasında kalacaksın. Seni hiç unutmayacağım..
