Aklımla başım arası uçurum var uçurum.. ya neden kimseye karşı içten olamıyorum. Kimseye tam anlamıyla ne hissettiklerimi, düşündüklerimi , hayallerimi falan anlatamıyorum. Anlatmayı geç bahsedemiyorum bile içimde rezalet bi durdurucu güç var adeta 3.ses hiçbir şeye atak yaptırmıyor. Yeni insanlara asla tanışamıyorum, muhabbet başlatıcı olamıyorum. Söyleyeceğim şeylerin bir karşılık bulmayacağına da inandığım için adım atamıyorum. Of çok zor çok, kafam ayıkken imkanı yok. Zihnimdeki duvarları buldozerle yıkmak istiyorum. Yardım edin ufak bi görüş. Hilfe meine Freunde. Keşke vasat bi insan olsaymışım. *vasat=ortalama*
