Merhaba arkadaşlar, ilk defa bir şeyler yazıyorum buraya. Lütfen ciddiye alıp tavsiyelerde bulunur musunuz. Kendimden biraz söz etmek gerekirse küçüklüğünden beri başarıya aşık olan sürekli çabalayan azmeden ve ne başarırsam başarayım asla tatmin olamayan biriyim. Zeki miyim zekiyim bence. Dış görünüş olarak ise biraz zayıf olabilirim ama sevimli ve sempatiksin diyorlar. En çok suratımı ve genel çekici buluyorlar (hayran kalan bile var). Bir şeyler yazma amacım ise geçmiş yıllarda bazı sıkıntılar yaşadım(ne yaşadın demeyin söylemek istemiyorum kalbim dayanmıyor söyleyince bile) ağır mı bana göre baya ağır çünkü hayatım boyunca her engelin üstesinden başarıyla geldim ama bunun üstesinden gelemiyorum yaklaşık üç dört yıl geçti ve hala hayatıma yansıyor bu. Sıkıntı yaşıyorum sürekli birçok konuda. Düzeltmek istiyorum bir şeyleri ama düzeltemiyorum. Çok yoruldum her şeysel. Bazen dersleri dinleyecek halim bile olmuyor (öyle bir mod düşüklüğü). Odaklanamıyorum çoğu zaman en ciddi şeylerde bile. Ders çalışmaya çalışırken bile gözümden yaş akabiliyor. Eski hırslı başarılı anında kavrayan az çalışıp yapabilen yükselebilen fark edilir bir yükseliş zeki gülümseyen iyimser hayatı seven komik yaratıcı kıza geri dönmek istiyorum ama her olumsuz şey yaşadığımda bir şey olmaz daha beterini yaşadın demekten düşünmekten eskiye dönüp bakmaktan her motivasyonum düştüğünde yükseltmeye çalışmaktan her gece yastığa kafamı koyunca evdekiler üzülmesin diye sessizce ağlamaktan çok yoruldum. Karakterim eskiye oranla çok değişti eskiden dışa dönük olan ben şimdi ise üşengeç sessiz içe kapanık kimseyle konuşmak istemeyen birileri benle konuşsa dahi uzaklaşan biri oldum ve şu an kimseyle konuşmuyorum konuşan olursa bile uzatmadan konuşuyorum kısa kısa(Bazen egolu havalı kendini beğenmiş kibirli kız falan olduğumu düşünüyorlar bundan dolayı ama öyle değil aslında). Ne kimseyi yormak istiyorum ne de yorulmak. İnsanlara olan saygımı kaybetmemek için insanlardan uzak duruyorum belki de. Böyle yaşamak yaşamaya çalışmak.. Mutlu değilken mutluyum demek.. Hevesim kalmadı artık yaşamak bile yorucu geliyor nefes almak daha doğrusu alamamak… Var mı benim gibi olan? Nasıl düzeltebilirim bir şeyleri insanların beni tanımadan ordan burdan duyup benim hakkımdaki yorumları düşünceleri davranışları çok üzücü kalbim dayanmıyor artık böylesine. Dayanamıyorum… 🙁
