Kütüphanede yan yana oturuyorduk, sen arkadaşınla ders çalışıyordun, ama dikkatimi çekmemen imkânsızdı. Birkaç kez göz göze geldik, ama rahatsız etmekten çekindiğim için bakışlarımı hemen kaçırdım. Gece saat tam 00.20 civarında, kütüphaneden çıkarken bana bir çikolata verdin. O an içimden binlerce şey söylemek geçti, ama dilim tutuldu, sadece “teşekkür ederim” diyebildim. Şimdi düşünüyorum da, ne kadar salakmışım! Keşke o an cesaretimi toplayıp konuşabilseydim.Aslında peşinden gitmeyi bile düşündüm, ama yanında arkadaşın vardı, o yüzden çekindim. Eğer yalnız olsaydın, bu yazıya hiç gerek kalmazdı. Umarım bu itirafı okursun. Eğer bu yazıyı okuyorsan bana ulaşabileceğim bir fake Instagram hesabı bırak. Belki bir kahve içip tanışırız, kim bilir?
www.ytuitirafediyor.com