dikkat çeksin diye yazdım, içimi dökmek istiyorum. Ekşisözlük’te “yalnızlık”, “derdini kimseyle paylaşmayan insan”, “hiç arkadaşı olmayan insan”, “konuşacak birini bul(a)mamak” başlıklarına övgü sözleri yazan insanları hiçbir zaman ciddiye almadım. Yalnızlıkla terbiye edildiğim son dönemlerde, her ne kadar sabretmeyi denesem de artık başaramıyorum, sevgili arkadaşlarım. Üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir tane bile arkadaşım yok, şaka yapmıyorum. Geçenlerde twitter’da şöyle bir yazı gördüm: “Hiç arkadaşı olmayan biriyle arkadaş olursanız belli bir süre sonra neden o kişinin hiç arkadaşı olmadığını anlıyorsunuz.” Ben galiba iyi bir insan değilim. Üniversite 1. sınıfta bir kızı (uzaktan) seviyordum. Onunla ilgili şöyle hayaller vardı: Üniversite mezuniyetinde ailesi ile tanışacaktım, ona değer verip, sevip sayacak ve beraber mutlu olacaktık… Şimdi geriye dönüp baktığımda sadece ve sadece gülüyorum. Başlıkta söylediğim gibi, bırakın bir sevgiliyi; Ramazanın 8. günündeyiz ama beni mekan fark etmeksizin iftara davet edecek bir kişi bile yok. Akşam iftar için yemekhanede rastgele bir masaya oturup, bir an önce yemeğimi bitirip gidiyorum, konuşmadan, öylesine… Ağzına değin dolu yemekhanede yalnız olmak değil; kimse tarafından düşünülmemek, seni hatırlayan birinin olmaması, bir kimsenin ilk aklına gelen bir insan olmamak ziyadesilye üzücü bir durum. Çok yorgun olduğum için 5-6 gibi 1 saat kadar uyumaya çalışıyorum. İkidir iftar saatini kaçırıyorum. Annem aramasa gece 9-10 gibi uyanacağım, o da olmasa kimse mesaj atmayacak. İnsanlar twitter’dan birbirine “sofranıza misafir olabilir miyiz?” soruyorlar. Ben yapamıyorum, utanıyor ve çekiniyorum.
“yar**ım, sosyal medya çağında böyle şikayet mi edilir? diyenler için; alanım gereği dikkat ve odaklanma en ihtiyaç duyduğum şeylerin başında geliyor. Denemediğim (girmediğim) sosyal mecra kalmadı ama olmuyor. Trajikomik bir örnek vereyim. Fenerin maçı vardı bugün. Deplasmanda 3 – 1 mağlup etti Ts’yi. Twitter hesabı açtım, komik şeyler yazdım, tahminler yaptım ama nafile… Ulan mk futbol ya bu futbol, bir şey görüp beğenir geçersin, değil mi? Bir kişi beğenmedi, bir kişi bile… “böyle işe” diyerek hepsini kapattım. sahtım sahbaz oldum…
