İntihari Düşünmek

Hayatın amacını aramaktan vazgeç bence ararken bulmak istemediğin bir şeyle ilişkilendirdiysen bilinç altında kendine zarar vermekten öte bir işe yaramaz. Kendine eskileri bir kenara atıp yeni bir ideal edin ve bunun peşinden koş sen ne olarak görürsen hayatın amacını bulamazsın

Beyaz atlı prens, dünyayı kurtarcağına inanan kahraman, dünyanın sonuna doğduğuna inanan adam… nasıl olduğunu tanımlamadan aramaya kalkişma. beyninin içinde dönüp duran ismini koyamadığın düşünceler anlamlı olfğ

Kafana sıkma yöntemini deneme kardeşim o işin adabı var genelde başarısız olur yaşarsın hemde daha kötü sonuçlarla,yüksekten atlamakta sıkıntılı kesin değil,uyuşturucuya hiç girme sonra intihardan vazgeçersin mazallah kafan çalışmaz felan,gazdan zehirlenmeninde acısız olduğunu zannetmiyorum ufak bi biber gazı bile ne kadar acı veriyor yani dostum ya bu işten vazgeç hayatı farklı şekilde yaşa herkesi terket git buralardan ya da daha farklı yöntemler bul bende var da teşvik etmiş gibi olmayayım söylemem ama illaki kararlıysan söyleyebilirim….

Bahsettiğin özellikler bende de var. Gerçi birkaç sorunum da var evet ama takıldığım şey bunlar değil, senin bahsettiğin gibi varolmak. Ama artık şunu farkettim ki ölmek de yaşamak kadar anlamsız ve tatmin edici değil. O yüzden sana tavsiyem bu hayattaki amacını bulmak için gerekirse hayatının son gününe kadar (bahsettiğim sonu sen belirlemiceksin tabi intiharlı bir son değil yani) umutla arayış içinde olmak. Belki bu dediğimin sonu hiçbir şey bulamayıp sonunda amacımızın bizzat o arayış olduğunu anlamaktır, belki de çok basit bir anda gizlidir ve biz koca ömrü o anki hislerimiz için yaşamışızdır, kim bilir.

konusmak isterim seninle

Bu dünya imtihan dünyası ve bizde sınava geldik. Hayatta kalabilmek için çalışmamız gerek ve gerçek hayatı kazanabilmek için ise iman etmek gerek. Herşey boş olsaydı dünya olmazdı. Sen, sen olmazdın. Cennet ucuz değil, cehennem dahi lüzumsuz değil.. Siz zeki insanlarsınız doğru yolu bulursunuz.

Dostum bunları yapıp ölebileceğin kesin değil bence çok büyük bir risk bu. İster öldürmeyen Allah öldürmez de, ister şanssızlık de bunları yapıp hayatta kalırsan herşey daha çekilmez olur. Şuan kimseye muhtaç olmadığın halde bile kendi hayatını yük olarak görüyosun bi de bunun çaresizken ne kadar dayanılmaz olabileceğini düşün

Demek yaptıkları seni mutlu etmiyor ki bu kadar şeye sahip olduğun halde mutsuzsun. O zaman hayat amacını başka yerlerde ara. Mesela hayatında başka şeyler yap bir çocukla uğraş derim yani mesela kimsesizler yurduna gidip onları mutlu et ya da bir huzurevine git ve onlarla sohbet et emin ol iyi gelecektir. Huzurevine gitmek yurda gitmekten daha kolay onun için huzurevine git orada içinin ısındığı birine bu derdini de anlatırsın. Yazılarında hayatının monotonluğu var ve nedense arkadaş konusunda şanslı değilsin gibime geldi. Onun için kendine yeni uğraşlar bulmalısın. Ya da yeni insanlar tanı. Bu da sana bi şeyler katar. Bende Varoluş amacımı arıyordum hem de çocukluktan beri. Manyak gibi hep düşünüyordum neden yaşıyorum neden geldim bu dünyaya diye :). Sonra ben amacını buldum bence sen de vazgeçme ara mutlaka amacını bulursun.

Bu kadar istiyosan ve durumunda yeterli düzeyde ise İsviçrede Dignasis polinikliği var,uyutuyolar ve özel ilaçlarla 2 saat içinde hayatını sonlandırıyorlar ve şuan dünyada en çok tercih edilen intihar yöntemi,bi düşün derim

Sen hayatı diğer insanların amacına göre değerlendiriyorsun. O yüzden de bu amaçlar sana uymuyor ve mutsuz oluyorsun. Sen kendine hayatta yeni bir amaç edin. Mutlu olacağın, o amaç gerçekleştiğinde huzurlu hissedeceğin bir amaç edin. Bu tür çözümler üretmeye bak. İntiharı aklından bile geçirme. Belki kendini o kadar değerli görmüyorsun ama başkaları için çok değerli bir insansın.

Ben de bu tarz düşünürdüm, halen de düşündüğüm olur ama nadiren. Benim vazgeçme sebebim herhangi bir din veya başka bir kutsal sebepten ötürü olmadı. Evrenin kendisi, evrim gibi var oluşsal düzenlerin iç yapısı benim bunları düşünmeme sebebiyet verdi. Örneğin evren içe çökmeye başlayana kadar genişleyecek, yıldızlar aşamalarını kat edecek, gezegenler miadını dolduracak vesaire. Yine aynı şekilde evrim artık hücre boyutunda gözlemlenebilir durumda. Her canlı kendini geliştirir, mutasyona uğrar ve eskisinden daha gelişmiş ve daha iyi bir hale gelir. Bu aslında evrendeki her durum için böyle. Senin yapman gereken bu oluşsal düzeni kendine uyarlamak. Çünkü aslında senin gücünün yetmeyeceği kadar gelişmiş düzenler bile bu yolda ilerliyorsa senin yaşamını sonlandırmak doğaya doğrudan aykırı. Çıkarman gereken sonuç şu ki; “Öğrenmek, uygulamak, gelişmek” Bu sonucu kendine en iyi şekilde uyarlamalısın. Emin ol senden kat kat fazla okumuşumdur.

Dünyamıza hoş geldin kardeşim. Zira seni kimse anlamayacak intiharda onlara onlar gibi olmayanların burada yaşayamayacaklarını gösterdiği için artı puan sayılacak. Zor bir yoldaysan daha yolun başındayken triplere girip ölcem ben yea demek olmaz çünkü tek düşünen sen değilsin. Hayatının en güzel yılları gitcek diye kendini hayatının en güzel yıllarında niye öldürüyorsun o zaman ? Kendine bi şans ver insan olmayı anlamak için.

İntihar edemeyecegime kanaat getirdim. Ölmek korkusundan degil ölememek korkusundan. Ölemezsem bana surekli hasta muamelesi yapacaklarinin korkusundan. herseyden vazgecince insan gercekleri daha net goruyor ve ifade ediyor. Dun kendimi net ifade edince gordum ki herkes kendi cikarini dusunuyor. insanlarin isine yaradigin surece seviliyorsun. Yasamanin da ölmenin de bir ehemmiyeti yok artik. Tamamen farkli bir yerde ömrumu curutmeye karar verdim. Tum cevremden, sözde beni sevenlerden ve sevdiklerimden uzakta. İşe yaramazsa “muhendisin sır dolu ölümünde suikast iddiasi” haberini okursunuz.

En acısız ve hızlı ölüm kafanın kesilmesi. Yalnız doğru yerden doğru hızda kesilmesi lazım bu nedenle benim tavsiyem Giyotin.

Bu arada @ötenazi ilaçla uyutma isleminde önce felç ediyorlar bu nedenle kişinin acı çekip çekmediğini bilemiyoruz sonuçta vücuda bi zehirli bir madde enjekte ediliyor siyanürden daha az açılı bir ölüm olacağına inanmıyorum ben.

Şimdi bak güzel kardeşim;
Şu hayatın anlamı geyiğini bi geçelim once. Herkes için ortak işleyen bir hayatın anlamı yok ve kitap okuyarak bunu keşfedemezsin. Senin hayatının anlamı ne? Onemli olan bu. Başka pek çok insana cok saçma gelecek şeyler için yaşayan insanlar tanıyorum örneğin

Hayatının en güzel yıllarında çalışıp çoluk çocuk derdine düşmek zorunda falan da değilsin. Hayatı yaşamanın milyon alternatifi var. Doğaya dönüp organik tarım yapanlar, gunluk işler yapip kazandiklariyla seyahat edenler vs gibi bir suru alternatif yaşam yolu oluşturmuş insanlar var. Modern hayat tabuları seni bu kadar boğuyorsa bunun gibi çıkışlar bulabilirsin.

Ama bunu yapmak yerine oleyim diyorsan baş edemediğin sağlıklı olmayan bir şeyler taşıyorsun demektir. Git profesyonel yardım al. Utanacak ayıplanacak bi şey yok bunda. Yarın ilk iş kendine bir psikolog bul, hem kendi hem sevdiklerinin hayatını zoyan etme…

Öldün mü acaba?

Şuan yaşıyor musun bilmiyorum. Bu başlığa neden girdiğimi de bilmiyorum. Dolar 6’yı geçeli çok oldu. Bu sıralar her şeyden etkileniyorum ve sanırım ölmek ve yaşamak arasında bir fark göremiyorum. Umarım ölmemişsindir demeyeceğim. Ama yaşıyorsan okumanı istiyorum. Gerçek şu ki bazen kendin bile kendine bencil davranabilirken çevrenden sevgi ve merhamet bekleme. Hiçbir şeyi erteleme ve şuan ne yapmak istiyorsan onu yap. Güçlü olmayı kendine harita bil ve bu yolda ilerle. Keşkeleri bırak ve başkalarının eleştrilerini dinleme. Türkiyeden gidebiliyorsan git ve biraz da oraları gör. Madem dünyadasın, o halde dünyayı gez. Bu gece acısız intihar yöntemlerine baktım fakat bu da şu an anlamsız geliyor. Her şeyin anlamı olmayabilir, anlamlı da olması gerekmez.. Belki de anlam aramaktan vazgeçmeliyiz.

Şuan neden buradayım ne için buradayım amacım ne bende bilmiyorum inanın…
Belki de yaşayan herkesin yolu düşüyordur buralara… Kim bilir?
Bunalıyorum, sıkılıyorum yaşam çok anlamsız geliyor ve aklıma “intihar” geliyor. Ancak acısız bir yöntemi yok galiba.
Dediğin gibi ölmek değil ölememek korkutur insanı her zaman…
Umarım yaşıyorsundur Mühendis…
Modern hayat öldürür

Ailem beni dövüyor ölmemi istiyor kaçayım diyorum izin vermiyorlar son çareyi burada buldum

Neden yaratıldım ? Keşke olmasaydım.

Burada bir takım yorumlar yapılmış fakat hepsi boş gerçekten ölmek isteği hissine kapılan insan etrafında binlerce insan olsa dahi kendi içinde yalnız ve mutsuzdur .Tüm bunların yanısıra çaresiz ve acı içinde kıvranan bir ruh bunlara tahammül etmek ve artık sürdürülemez hale gelmiş yaşantısını sürüklemektense ölümü tercih edecek hale gelmiştir.Acı çekerim mi diye düşünmez bile çünkü canının bir kıymeti kalmamıştır artık gözünde … Gerçekten bu çekilen acının tarifi yok…Dünya bile artık insanlara tahammül edemiyor türlü doğa felaketleri yaşanıyor ve hepsi insandan kaynaklı…Yaşadığım psikolojik sorunlar, geçirdiğim buhranlar, ağlama krizlerim , insanlara ve bu zamana tahammül edemeyişimin ötesinde ben savaşmayı seçtim .Ben varım bu evrende anlamlı ya da anlamsız farketmiyor . BEN VARIM VE VAROLDUĞUM SÜRECE BU 5 KURUŞ ETMEYEN DÜZENİN BENİ YIKMASINA İZİN VERMEYECEĞİM!!! Umarım sende tüm bunlardan sıyrılıp gerçek benliğini bulursun, kendinle uzlaşırsın ve kendine sahip çıkarsın. Sen sana kendin için lazımsın!DİĞER HERŞEYİN VE HERKESİN CANI CEHENNEME!!!

intihar yöntemlerini araştırırken denk geldim foruma daha öncede araştırmıştım galiba gözümden kaçmış neyse mevzu o değil bende bir şeyler yazmak istedim önceden her şeyden mutlu olan bir insandım fakat çoğu arkadaşımızın yazdıgı gibi zorluklara karşı gel mutlu olmayı dene öyle bir noktaya geliyorsunuz ki artık dünyayı size verseler istemiyorsunuz bunun çok fazla sebebi olabilir kimisi toplumsal sorunlardan böyle düşünür kimisi aşk hayatı yüzünden kimisi aile kimisi kendi içinde çözemez sorunlarını fakat nasıl beyniniz ayakkabı bağlamayı zamanla kendisi öğrenildiği gibi yapıyorsa yaşamak istemediğinizi öğrendiğinizde aynı şekilde oluyor her sabah uyandıgınızda keşke uyanmasaydım demek gibi ondan dolayı bir amaç aramak veya mutluluk için yaşamak bunlar diğer insanların veya sizin sebepleriniz oluyor benim gibi belirlediği zamanı bekleyen insanlar içinde amaç bu oluyor en azından ben kendim için öyle düşünüyorum dünyaya geldiğimde sorulmadı en azından kapanışı ben yapmak isterim çünkü ben gitmem gerektiğini öğrendim sonuçta yadırgamayın bu da şuan için amaç en azından çarşamba günü gelmiş oldugum dünya ya aynı çarşamba gününe gelen doğdugum günde gideceğim gibi ve sizinle bir şey paylaşayım öyle bir noktaya geliyorsunuz ki bina üstünüze yıkılsa umurunuzda olmuyor sadece paylaşmak için yazdım kalın sağlıcakla

Ölmek istiyorum ama bunu kendi kendime yapacak bir cesaretim yok bir köpek gibi kuyruğumu sıkıştırıp köşeme geçiyorum dünyanın ve insanların ne denli bana yaklaştıklarına bakıyorum ama hala ölmek istiyorum ama bunu kendi kendime yapacak cesaretim yokbir köpek gibi kuyruğumu sıkıştırmak istemiyorum artık bana yardım edebilir misiniz?

Ben de aynı korku ölümden korkuyorum Ama yapacak hiçbir şeyim kalmadı allah isterse acar bi kapı ama hiç umudum kalmadı artık tukendim

Hastalıklardan ölmek istiyorum ama başaramıyorum

Aslında hiçbirşey yokken ortada sanki bir çıkmazda gibi hissetmek…vücudum kalkmıyor. Kendimi çaresiz hissediyorum. Ölmek istiyorum ama sevdiklerimi üzmekten korkuyorum, ee böyle tepkisizken de yine üzüyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.

Acısız ölmek … His kalmamış ki bizde acısız ölmek diyoruz . Kendimi bildim bileli çalışırım hep mutlu yaşamak istedim hiçbir donemimde yaşamadım . Evliligimden işime kadar nerede aptal bir insan var hayatımda kocam aptal ailesi aptal . Kendi ailem işlerini yaptıkça senle 1 kere yapma senden kötüsü yok. 3 çocuğa sebep ol böyle aptal bir eşe sahipken sonra hayat yükün 15e çıksın sonra boşluğa duş ölümü iste ama yapama neden çünkü o 3 çocuğa bakacak kimse yok afedersiniz ama böyle boktan bir hayatı sırf onlar yüzünden yaşamak zorunda kal. Allah’a inancı yitirmiş herkese inancı yitirmiş bir noktadayim. Ölmek istiyorum ama korkuyorum kimseyi görmek dahi istemiyorum. Çocuklarım dahi gozume batıyor anlaşılan durum çıkmazda ne desem ne yazsam boş

2017 de dogum gunumden birkac gun sonra intihar ettim. Neden dogum gunumden sonra diye siz sormadan ben soyleyeyim… Butun sevdiklerimin son kez beni mutlu etmeye calistiklarini gormek istedim. Aslinda gun olarak bir planim olmadi. Yani 3 gun sonra 5 gun sonra demedim hic. Bir gün dedim ama o ay icinde. İs bulamiyordum. Benim kadar is gorusmesine giden ne meslektasım ne akranım vardı. Herkes cv yi iyi bulup ovguler yagdırıp, aramıyordu. En son ayrildigim is yerinden de buyuk olaylarla ayrilmistim. Meslegimin ilk yili olmasi sebebiyle bazi seyler bana agir gelmisti, hala geliyor. Ailemde maddi sıkıntılar cok ciddi sekilde devam ediyordu. Benim destek olmam gerekiyor ama bir turlu is bulamiyordum. Cok agladim ama cok savastim arkadaslar ayakta kalabilmek icin. Ama caresizlik ve bu hayata yük hissetmek kendini…inanın tahammülü zor o duygunun. Duygusal hayat deseniz vasatım zaten. Bir adam sevdim 5 yıl ne kokusunu bilirim ne teninin hissini. Arkadaslarimi sorarsaniz hep bir problem hep bir atraksiyon. Kimi evlilik telası, kimi is problemi, kimi aile sıkıntısı. Anlayacaginiz desarj olabilecegim alanlarda kendi kendine icine su aliyordu zaten. Sonra o gun iste biraz bolum bilgisiyle harmanladigim bi son hazirladim kendimce, kendime. Klasik muhabbet yuksek doz ilaç intiharıydı benimkisi. Eger 5 saat kimse beni farketmezse bu iş tamamdı. Gece yapmayı dusundum fakat yaz gunu oldugu icin herkes evde herhangi bir saatte uyanıp bir seyler isteyebiliyordu riske atmamak adına eve minimum 5 saat kimsenin gelmeyecegi bir gunu sectim. Kardesime kahvalti hazirladim, yedik. Annem ve babami arayip duş alıp uyuyacagim gece hic uyumadim gelince uyandirmayin beni dedim. Arkadasım aradı o sıra anlattı yine nisanlisiyla boktan iliskisini akıl istedi. Seni aksam arayayım mı su an hic musait degilim dedim onuda erteledim. Duşumu aldım, o cok sevdigim saclarimi bir guzel taradım, en sevdigim pijamalarimi giydim, sonra bir not yazdim klasik. Tutunamiyorum, yapamiyorum falan dedim. Benim icin onemli olan kısmı şuydu: yegenim var benim, teyzeyim ben o boyle oldugunu bilmesin dedim. Teyzesinin boyle öldügünü bilmesin hastalandı deyin dedim. Tek istegim bu. Sonra aldım ölüm dozumu. Yattım. Hava cok guzeldi. Uyudum. Yogun bakımda actim gozlerimi. Basimda bir intern hocasina anlatiyor beni geldikten sonra ilk mudahale esnasinda 102 saniye eks olmusum. Sonra dondurmusler falan. Bana yapilan en buyuk kotuluktu o dondurmek dedikleri. 3 gun yogun bakim 4 gun servis derken baya uzun oturdum arkadaslar. Ailemi merak edersenizde ilk gordugumde agladim, agladılar. Annem, babam ve benim aramda sır kaldı. Kardeslerime uzulmesinler diye soylememisler. İyi yapmislar. Beceremedigim icin hala cok mutsuzum. Ve bir daha beceremeyecegim korkusuyla intihar edemiyorum. Kan tutar beni kesmeli bir sey yapamam. Atlarım ama butun tanidiklar en fazla 5. Katta olmeme ihtimali cok yuksek. Sozun ozu:hayattan gram zevk almadan, mecbur yasıyorum simdilik. Gecen dedem sordu hayatta memnun musun diye… Degilim dede ama mecbur yasiyorum dedim. Dedi ki: mecbur oldugunu cok belli ediyorsun. Artik duygularimi gizleyemiyorum. İyi gelen hicbir sey yok. Psikolojik yardim diyenler olacaktir. İsin icindeyim arkadaslar maalesef ona da guvenim yok. Mecbur yasadigim bu hayatin kısa surede sonlanmasini dört gözle bekliyorum. Çabuk gel.

12.12.2017 bir el istedim sıkıca tutunayim. Bukadar zor muydu bir el olmak düşene. Bildiğim insanlık derslerinde düşene vurulmaz bir el olunur. Tut elimden biraz iyi ol diye. Sanırım ben polyanna kafalıyım. Her neyse aradığım el uzaktan değil yakından içimden geldi dedi kj “gel hadi kendine gel” aradım aradım bulamadım bulamadıkca acizliği mi anladım dedim ki ben sadece saf bir beceriksizim. Benim yaşamam israf bunu anladım. Bu arada intihar demeyeceğim göç diyeceğim ben intihara. Acısız göç etmekten daha çok kesin çözüm istiyorum. Öyle gidip başka ülkelere 2 saatte ölümü bekleyecek param yok. Silah nereden alınır bilmiyorum. Uyuşturucu falan bulamam. Yüksekten atlamak kesin çözüm mü değil ya göç edemezsen daha büyük acı. Hap içmek sadece blöf. Bilek kesmek biraz daha yakın ama bilemedim. Bunu yapmalıyım kimsede çok üzülmez. Zaten ruhsal sorunları vardı derler. Yokluğumun ilk kim farkına varır ki? Acaba aylar sonramı sanmam. En gec 2 gün sonra farkına varırlar. Kesin göç etmek istiyorum da bilet nereden alabilirim?

yaşam bir sınav ise, sonunda cennet, cehennem var ise; sınav dediğin eşit olur. tıpkı bizim ünv. sınavı gibi. herkese aynı soru. torpil yok. çalışan geçer. hayat öyle değil. kimine 100 alsın diye, kimine sınıfta kalsın diye soru sorulmuş. adalet yok! adalet öbür taraftaymış’ ben adaleti bu tarafta da istiyorum. e senin sınavın zor öbür tarafta mükafatın büyük:) hadi ordan. madem öyle yer değiştirelim. adamın hiçbir işi rast gitmemiş, sefalet içinde, çoluğunu çocuğunu kaybetmiş, kendi ahmaklığı dışında olmuş herşey. ee senin sınıvan büyük! adam zorluk yaşamamış keyfi yerinde sana senin sınavın büyük mükafatı büyük diyo:). bende bu dünyayı çok çirkin, insanları iki yüzlü, yaşamı boş buluyorum. sonu zaten ölüm değil mi. genç ölmek tercihim ve biran önce olsun

Ben bu dünyanın adaletini sikim

Aslında yaşamak isterdim. Mutlu olabilceğime inansaydım eğer. Ailemin sevdiğimin arkadaşlarımın yanımda ve huzurla yaşayabılecegımı bılseydım.. ama yok. Aılem sevdıgımle olmayayım dıye rest cektı bana. 30yasındayım ama hala bır ısım yok. Cevremdekı herkes mutlu enazından ölmeyı ısteyecek kadar umutsuz degıller hayattan. Ben oyleyım ama. Umudum yok. Umut yoksa yasamanın da hıc bı anlamı yok. Insanı ayakta tutan yarına olan ınancı degıl mıdır? Yarın daha guzel olacak diye ınanabılmek ve bunun ıcın cabalamak degıl mıdır.. artık ıcınden cıkamayacagım ya da cıkmak ıcın savaşamıcaım kdr bitkin hıssedıyorum. Hevesım kalmadı tutunmak ıcın. Ölmeyı ıstıyorum ama ölünce de bı yere varamıcam kı. Enazından sürünmemiş olurum bu hayatın dayattıklarına katlanmak zorunda kalmamıs olurum. Savasmak zorunda olmak bıle haksızlık aslında. Hayat herkese aynı gücü vermıyor, aynı ımkanları vermedıgı gibi. Belkı bı cok ınsana gore daha ıyı sartlarda yasıyorumdur ama bı cok ınsana gore daha hassasımdır. Aslında benı sorsanız herkes guclu oldugumu soyleyecektır.. degılım. Gitmek istiyorum bu kadar katılıgın oldugu mutsuzlugun oldugu hayal kırıklıgının oldugu hıc bır anlamı olmayan bu bosluktan gıtmek ıstıyorum. Bu gece de sabaha uyanmama dılegıyle yatıcam yataga. Ve bu sefer gercekten o sabaha uyanmamayı dılıyorum, belkı bır guc artık yasamayı ıstemeyen bırıne bu ezıyetı yapmanın anlamı olmadıgını gorup benı bu sacma dunyadan kurtarır. Dunyaya hepımız tek basımıza gelıyoruz tek basımıza da gıdecegız. Hıc bsyı bılmıor ve hıc bsyr karar veremıoruz aslında. Bari ölümü ne zaman secebılecegımız bıze kalsın.. umarım en kısa zamanda artık buraya yazamayacak kadar baska bır alemde uyanırım.

Yüzmeyi bilmiyorum. Bu konu hakkında bilgisi olan var mı? Çok acı çekmek istemiyorum. Maksimum ne kadar sürer acaba

Arkadaşlar mrb bende acısızları araştırırken buraya düşenlerden biriyim. Benim sıkıntım işsizlik master lar doktorlar yaptım ama belli bir noktada tıkandım beynim çalışmıyor çok fazla borç yaptım günü gece olsun diye bekliyorum sonra sabah olsada bir umut doğsa diye bekliyorum. Umudum kalmadı gibi artık nasıl neyin içinden çıkacağım bilmiyorum bunaldım ya ağlamak istiyorum oda olmuyor bağırma küfretmek istiyorum kendime yakıştıramıyorum aslında acısız falanda bakmıyorum acılı olup olmaması pekte ilgilendirmiyor beni tek üzüldüğüm ailem onların böyle bişeyle yaşamasını isteyorum. Hayat güzel mi hiç bilmiyorum kötüyü yaşamaktan fırsat olmadı mutlu bir adamdım umutlu ve geleceğe iyi bakan boka sardım resmen neyse kafanızı şişirdim mutluysanız değerini bilin…

Denedim hem de defalarca ağladım bir daha denedim sigara mı yaktım bir daha denedim ya ilaçlarla yada bileğimi keserek 50 tane hap içip hayatta kalabildigime inanamıyorum ne kadar bastırsamda bileğimi tam anlamıyla kesemedigime inanamıyorum ölmeyi düşündüysen bir kez bitmiştir elinde sonunda yapicaksin bunu evet tekrardan yapicam ama ne haplarla ne jiletler denizde yapicam atlicam 1 dakika acı sonra dinginlik sonsuz uyku yardım edin diye içinden milyonlarca çığlık atıyorsun ama kimse seni duymuyor anlamıyor dinlemiyor sevmiyor nefret ediyor sadece istediğim çalışıp arkadaşlarımla vakit geçirmek ti çok mu şey istiyorum ben bu istediğim çok mu birşey ben sadece 18 yaşındayım intihara meyilli birine git intihar et diyemezsiniz çok özledim eski günleri hemde çok neseyle kahkaha attığım o günleri özledim tam 3 aydır kapalı bir kutu dayım çalışmadığım için arkadaşlar imla bulusamiyorum onları özledim ama sorsan. Onlarda yazmıyor yazsalar bir telefonum yok tek yaptığım müzik dinlemek çocukken her gün yalvarırdim tanrıya hemde hergun lütfen yalvarırım bu seferlik bari yardım et diye ama. O bana hiç yardım etmedi beni en dibe itti çözüm yolu olarak intiharı verdi ama sonrada onu yasakladı hahaha bir önemi yok arkadaşlar bir önemi yok ha 30 40 yıl sonra ha şimdi ne fark eder bu sefer olucak ve kimse bulamicak. Ben denizin derinliklerinde sonsuz uykuda olucam.

DİYORSUNUZ Kİ KİMSEYİ TAKMAYIN VE HAYATI İSTEDİĞİNİZ GİBİ YAŞAMAYA BAKIN BU ANLATTIĞINIZ MASAL BENDE BÖYLE YAPMAYI ÇOK İSTERDİM FAKAT 16 YAŞINDA HİÇBİR EKONOMİK ÖZGÜRLÜĞÜ BULUNMAYAN DERSLERİNDEN DOLAYI ANNESİNDEN KİMSENİN DUYMADIĞI HAKARETLERİ YEMEK SEN OLMASAYDIN BOŞA PARA HARCANMAZDI DEMESİ SENİN YÜZÜNDEN NE HALE GELDİM DEMESİ SENİ HERKESE REZİL ETMESİ HER GÜNÜN BÖYLE GEÇMESİ SİZCE DAYANILACAK ŞEYLER Mİ? AİLEMİN BERBAT OLDUĞUNDAN VE HEP NEFRET ORTAMI BULUNDUĞUNDAN DA SÖZ ETMELİYİM HA? DERSLERİM BEN NE HALT YERSEM YİYEYİM DÜZELMİYOR TEK ÇIKIŞ NOKTAM ÖLMEK BU YAZIYI YAZDIKTAN 1 AY SONRA YAZILILARA GİRECEĞİM VE İYİ NOTLAR ALMAZSSAM İNTİHAR ETMEKTEN BAŞKA ÇAREM YOK YOKSA HER GÜN CEHENNEMİ YAŞAYACAĞIM O YOK KİMSEYİ TAKMA İSTEDİĞİNİ YAP DİYEN VELETLERE SESLENİYORUM; BİR SORUN İLK EKONOMİK ÖZGÜRLÜĞÜNÜZ KENDİNİZE KURABİLECEĞİNİZ BİR HAYATINIZ VAR MI DİYE SORUN İLK ÖNCE…
AMA BENDE BURADAN ŞUNU SÖYLEMEK İSTİYORUM Kİ AİLENİZ SİZİ SEVİYORSA VE SİZİ DAİMA DESTEKLİYORSA O ZAMAN İŞTE BAŞKA HİÇBİR ŞEYİ UMURSAMAYIN VE SIRF BU NEDENLERDEN İNTİHAR EDECEKSENİZ O ZAMAN SİZ CİDDEN ŞIMARIK BİRİNİN TEKİSİNİZ!!!

benim kocam kafede çalışıyo orada neler oluyo bilmiyorum bilen varsa yazsın

Benim bir derdim bir sıkıntım yok ama ne yaparsam yapayım mutlu olamıyorum sürekli depresif durumdayım 24 yaşında gram huzurlu değilim sürekli ölümü düşünüyorum en acısız şekilde nasıl ölürüm diye. Hem ölmeyi planlayıp hemde kendime kıyamayıp acısız ölüm arıyorum. Psikolojim normal değil galiba balkondan atlarım acı oranı yüzde 7 10 arası ç

Ölmediysen yazsana sorularım var.

Yaşamakla ölmek arasındaki fark nedir bilmiyorum . her şey için mücadele verdim şu hayatta ama en ufak tökezlememde uğruna mücadele ettiğim herşey ve herkes arkasını dönüyor. Ama ben kimseye arkamı dönmedim hep herkese yetmeye çalıştım. Ama olmuyor galiba zorlamanında bir anlamı yok. Ama iki tane çocuğum var onlar ne olacak onları dünyaya getirirken onları yarı yolda bırakmayacağıma söz vermiştim onlar daha çok küçük ben bu yaşta sorunlarla başa çıkamayıp ölmeyi düşünür ken . onlar o küçücük kalpleriyle bu kahpe iki yüzlü dünyada nasıl yalnız başlarına ayakta duracakları. Ve uğruna herşeyi göze alacağım sevdiğim ya mutlu olursa öldüğüm için . o zaman herşey boşuna olmayacakmı aslında yaşamakta boşuna olmuş oluyor . neden bu kadar zorki bu hayat neden……..

Ben ölmek istiyom

Ölüm de yaşam da anlamsız geliyor. Sakin ve sessiz bir ölüm. Uykudayken karbonmonoksit zehirlenmesi gibi bir ölüm ne kadar rahatlatıcı olurdu.

Aslında aşamayacağım bir dert ya da sıkıntım olduğunu düşünmüyorum. Hatta fazla rahatım gibi geliyo ya da hayat ağır geliyo da olabilir emin değilim kendimi ‘dertlerden dolayı intihar düşüncesine sahip değilim’ diye inandırmıştır da olabilirim. Ama yıllardır var olan bi düşünce bu en mutlu olduğum zamanlarda bile aklıma gelebilen bi düşünce.

Hayat umursamaya değecek bir şey değil diye düşünmek, aslında beni bu duruma sokan şey bu, evet umursamazlık insan önem vermediği, ciddiye almadığı bir eylemin sonlanması ya da devam etmesi için çaba harcamayı gereksiz bulabilir. Sonum ne olacak merak ediyorum. Artık amaçsızca öylesine yaşıyorum. Sanki geçmişte çok büyük amaçlarla yaşamışım gibi

Bütün yazılanları okuduktan sonra ortak şu sorunu gördüm:AMAÇSIZLIK.Amaçsız yaşanmıyormuş bu kesin.

İyi biriyim galiba insanlara yardım etmeyi severim kinci değilim biri kalbimi kırsa bile selam vermesi iyi davranmam için yeterli yukarıda bir arkadaşın yazdığı gibi dertlerim aşılamayacak kadar kötü değil üstesinden gelebilirim ama yoruldum yaşım 23 bir insan nasıl bu hale gelir bilmiyorum dostum kalmadı demek isterdim ama zaten yokmuş bütün arkadaşlarımla çeşitli bahanelerden ötürü bağlantımı kestim memurum işim zor değil iş sıkıntısı yüzünden intihar etmek isteyenler varmış okuduğum kadarıyla umarım iş bulursunuz hayat adil değil bir insan nasıl intihar düşüncesi içine girer bilmiyorum hayattan bir beklentim yok sevdiğim yok sevenim yok bir şey yapmak için istediğim yok bitki gibiyim yaşamak sıkıcı boş acı verici geliyor bir dilek hakkım olsa uykum da ölmek isterdim cennet cehennem istemiyorum sadece yok olayım burdaki herkesi mutlu etmek isterdim daha güzel şeyler düşünün mutlu bir hayatınız olsun keşke keşke hayat keşkelerle hayal etmekle beklemekle geçecek intihar edecek cesaretim yok malesef ama bilmiyorum ben iyi bir insanım yada olmaya çalıştım çalışıyorum ama insanlar ve hayat öyle değil bir gün kendim de cesaret bulursam umarım başarılı olurum. Mutlu olmak varken bizi bu duruma getiren hayat mı kader mi genetik bir durum mu hastalık mı ne bilmiyorum ama Allah hepimizin yardımcısı olsun, zor biliyorum malesef biliyorum.

Yaşamaaak ölmekten hazin geliyor

Şimdi burda demiş ki bir arkadaş ölmekten değil ölmemekten korkuyorum ulan salak kardeşim sen acilen intihar et zaten. İntihar ettin ölmüyon mu ulan bidaha et bidaha et bidaha et en sonunda öleceksin bunudami ben soyliyim

Buraya girip yorumları okuyunca ne çok ruh hastası varmış dedim. Ruhu hasta olan ve kendini çaresiz hisseden( benim gibi)… Benim tek korkum ebedi cehennemi boylayacak olmak biri çıkıp dese ki Allah affeder durmazdım yapardım. Mantığım ebedi hayatı kaybetme diyor gerisi boş ne aile ne de arkamdan ağlayacak olan öbür yarım kimseyi görmüyor gözüm bu zamanlarda.

@stoneee ig adını yazabilir misin?

Ölmek istiyorum