İlginç

Hayat 101 mi alıyorsun bu sene sanırım

😀

Bugün deli psikopat arası bir adama rast geldim. Kafasını tuhaf tuhaf oynatıyordu. En sonunda ona bakmışım, bir şeyler geveledi. Daha sonra tekrar baktı, Burger King’teydim (Aylardır gitmiyordum, diyetteyim de) menüsünü yerine koydu. Geldi vurmaya kalktı, ondan sonra adamı kavrayıp masanın üstüne çıkarttım, kafasına bayağı darbe aldı. Hayatımda ilk defa böyle bir şey yaşamadım ama AVM’de olduğu için çok koydu. Güvenlikler bayağı kızdı, sert davrandı. Güvenlikler ara bölgede güvenli bir yere götürdüler. Yarım saat olayı anlattım, karşı taraftan benim haklı olduğuma dair bilgi alınca birkaç soru sordular ve taksiye güvenli bir şekilde bindirip (Yat uzan oraya dediler, her ihtimale karşı) Gidene kadar yatarak gittim. Taksici de konuşuyor, abi ben neler neler görüyorum, bir bilsen diyor ama diyor, biz manyaklara ağamsın paşamsın kralımsın diyoruz, işimizden oluruz sonra diyor, eve ekmek bile götüremeyiz diyor. Orada hiç tepki vermeyip, yemeğini alıp gidecektin diyor. Olan oldu, hayat dersi oldu bir nevi ama eve gelince ağladım. Bir fiske bile yemedim ama adam değil, ben üzüldüm. Adam zaten güvenliklere de bir şeyler yapmış, kemer falan çıkarmıştı en son.

Bak dostum, bu hayatta kimin ne olduğu belli değil. Ben en çok “Ben insanı 10 dakikada tanırım” deyip, zeki ve insan sarrafı geçinen insanları salak bulurum, lafım genele. En ağır geçinenin en manyak olabileceği, en uçarının en duygusal olabileceği bir dünya burası. Kimseyi tam olarak tanıyamazsın, bunu bir kere unut. Zira kimsenin hayatını sen yaşamıyorsun. Ben çok fazla kötü şey yaşadım. Ben aynı zamanda çok iyi şey yaşadım. En delisiyle de 1 saati aşkın sohbet ettiğim oldu. Ülkedeki en iyi profesörlerden birinin gelip elimi sıktığı da oldu. Uç bir hayatım oldu ama halen yeterince empati yapamıyorum. Sen de insanlara ön yargıyla yaklaşma.

Olduğun gibi görüneceksen de yalnızlığı göze al. Ben aldım. Hep bir hallı Turhallıyız, biz bize benzeriz.