Sırf ona daha yakın olabilmek için YTÜ’nı kazandım kendi hayalimi geçtim sevmediğim bir bölümde köpekler gibi sürünüyorum, en kötüsüde şu ki onun benim varlığımdan bile haberi olmaması.Gittiği mekanlar, kıyafetleri, tarzı, gülüşü hepsine hayranı aşk yaşadım. Bu saatten sonra gel demem işe yaramayacak biliyorum çünkü hiç bir zaman cesaretim olmadı, konuşmaya vaktim hep acabalarla geçti ? En sonunda çok yakın zamanda bir kuş geldi ve onu hep uğrak yerimden alıp götürdü bana kalan ise şu yüreğime oturan hasret. Bilmiyorum bir gün gelecek misin ama sanki gelecekmişsin gibi bekliyorum en sevdiğin yer Orta bahçe…