Bunu okuduğunu biliyorum. Neden sana yazmadım çünkü dinlemeyi uzun zaman önce bıraktığını biliyorum. hayatıma girdiğin zaman beni dünyanın en mutlu adamı yaptın. Sen bile soylerdin gerçekten rüya gibi olduğumuzu. Yaraliydin, önceden pişmanlıkların olmustu. Benim de oldu. Fakat birbirimize sıkıca sarıldık. İyilestik, büyüdük. Seni görmek için nasıl da cirpiniyordum. Her sabah seni gördükçe elim ayağım nasıl da dolaniyordu. Sürekli arıyoruz konuşuyoruz mesajlasiyoruz. Buluştuğumuzda dayanılmaz bir şekilde çekiliyoruz birbirimize. Çok sevdik, güldük, eğlendik. Hayallerin vardı. Hedeflerin. Onları gördükçe daha da sarıldım sana. Nasıl da yanında oldum biliyorsun. Sonra değişti bir şeyler. Ben seni sevmekten usanmadim. Ama sen sevilmekten sıkıldın. Seni üzmekten imtina eden bendim. Fakat sen beni umursamamaya başladın. Bunu farkettikce daha da sarıldım sana. Sen ise beni itmeyi tercih ettin. Zor zamanlarım oldu. Yanımda dünya dursa yetmiyordu fakat sen olsan bana yeterdin. Olmadın. O durumda beni yüzüstü bıraktın. Hiç beklemiyordum. Her şey üstüme üstüme geldi. Sonra biraz iyileştim. Seni unutamamistim. Bir baktım tekrar yanıma geldin. Ben de her şeyi unutup seninle tekrar olmak istedim . Umrumda bile olmadı daha önce beni o durumda birakisin. Yine mutlu olduk ya da ben öyle düşündüm. Sen o sırada hayallerini gerçek kılıyordun. Ben ise sana gururla bakıp yanında duruyordum. Bazen düşünüyorum da benim yanımda hiç olmayı tercih etmedin. Sanki bütün çaba benim cabamdi. Böylece yillarimiz geçti. Değiştik. Evet bana degistimi söylüyorsun değiştim. Çok yoruldum senin sevgini tekrar alabilmek için. Hayatına girebilmek için çaba göstermek beni çok yordu. Sen de değiştin ama. Bana karşı aynı insan olamadın. Belki olsan belki benim gibi bana gelsen hiç sorunumuz olmayacakti. Şimdi bakıyorum da ben aynı ben değilim. Sen ise bambaşkasin.
Keşke beni dinleseydin.
Önceden ismimi senden duyunca mutlu olan ben. Şimdi sadece üzülüyorum.
Kendine iyi bak. Çünkü ben sana hep çok güzel baktım . Keşke sen de bana bakmayı deneseydin.
