Gökyüzünün rengi yok

Arkadaşım, bizim de hayatımızda bazı zamanlarda böyle düşünceler alıyor. Her şeyi boşverip sadece canımın istediğini yapsam ne olur ki… Senin motivasyonunu düşüren şey yaptıklarının ve yapacaklarının seni tatmin ve mutlu etmeyişidir. Yaptıklarından ve sahip olduklarından, yaşamaktan ve yaşayacaklarından(yaşadıklarından değil) memnun olduğun zaman hayata karşı monoton da olsa sevgi ve keyifle yaklaşıyorsun.
Öncelikle “hayat” kavramının teorik ve pratik kısmının olduğunu söyleyebilirim. Teorik kısmı:”hayat nedir, niçin yaşıyorum, hayatın anlamı var mı, öbür dünya var mı, hayatımda benim iradem hakim mi?” gibi sorular vardır. Pratiğinde ise:”yaşadıklarım gerçek mi, ne yapmalıyım, iyi nedir, kötü nedir, ahlak nedir, yaşamak zorunda mıyım, aldığım kararlar ne kadar ciddi?” gibi sorulardır. Ortak küme de olabilir ahlak konusu gibi.
Motivasyon, yaşam enerjisi pratik kısmındadır ve teorik kısım pratik kısma özellikle uzun vadede hakimdir. Motivasyonsuzluğunun sebebi hayatta yaşamanın bir amacını bulamaman olabilir. Ya da bulduysan ve eminsen bile pratikte de teorikten bağımsız olarak motivasyonsuzluk yaşayabilirsin. Demek istediğim şey: hayattaki unsurları telakki edişin seni anlamsızlığa sürüklüyor.
Sana burada şiddetle tavsiye edeceğim şey”Stoa felsefesi”dir. Kendi islam inancımla da pek çok yönünü ortak olarak bulduğum bu felsefe; hayatta zannettiğimiz kadar önemli olmadığımızı, hayatın merkezinde olmadığımızı, elimizdekinin yanlızca şimdi ve gelecek olduğu, her şeyin bir doğal döngüde olduğunu anlatır. Doğayı erek yani ulaşılması gereken hedef olarak görür. Doğaya uygun olan iyidir, uygun olmayan kötüdür. Tabi böyle basitçe anlatılamaz; mantık, ahlak, erdem gibi konuları da var. Uzunca araştırmak lazım.
Mesela der ki: diyelim bir gemidesin ve fırtına gemiyi neredeyse batıracak. Burada yapman ve düşünmen gereken şey Tanrı’ya isyan etmek, kaderine küfretmek, herşeye lanet okumak falan olmamalı. Dünyada her gün binlerce insan ölüyor ve doğuyor, sen de onlardan birisin. Öleceksen bile bu çok olağandır ve normaldir ki sen de öyle karşılamalısın. Bu duruma karşı gelinemeyeceği için can simidine tutun, Tanrı’dan iyilik dile ve bekle.(Bir müslüman olarak bunu tasdik ederim, neticede Yüce Allah ölüm için “belirlenmiş ecel” kelimesini kullanmıştır ve her uykuyu ölüm olarak nitelemiştir. Yani öleceğin zaman bellidir, bu seni boş vermişliğe değil aksine zamanını hayattaki her şeyle en güzel şekilde değerlendirmeye itmelidir.)
Velhasılkelam, hayat ve zihin kompleks yapıdadır. Kabuller bilgiyi oluşturur, tecrübelerle bilgiler hayat görüşünü oluşturur. Sana “hayat yaşamaya değer, üzülme bak neler var!” Falan demiyecem. Aksine “bak birileri senden daha zengin, daha güzel/daha yakışıklı ve daha şanslı” diyeceğim ve seni hayatı kabüllenmeye sürükleyeceğim. Hiç birimiz en çok bilen değiliz. Nebîlerin bile hataları var bizim nasıl olmasın? Anlatmak istediklerim bunlardı umarım işine yatamıştır. Özetle tavsiyelerim:Sadece Kur’an oku, stoa felsefesini öğren, gerçekleri ve bilimi kabul eden bireyselci düşünceyi incele ve kendin ol! Kendin düşün!
Allah’a emanet ol ❤️

Agam öncelikle sabah erken kalk miss gibi kahvaltını serpiştir sonra güzel bir kitap al kahveyle yudumla sonrasında ise baba bir konu seç kendine kafanı harbiden meşgul edeceğine inandığın dikkatini çeken başarılı olabilirim dediğin ama çok geride kaldığın bir konu… Sana söz veriyorum ” heee bu böylemiymiş “dediğin ilk ana kadar bırakmayı çok istiyceksin ama laf ağızdan bir kere çıkar sonrasında değişirsin…Dersler yalan söylemez.

kendi adıma konuşacak olursam ben de çok gündüzümün geceler olduğu hiçbir şey yapmadığım o gecenin sabahına her şeyi düzelteceğim dediğim günler yaşadım bir motivasyon arıyor insan bazı şeyleri değiştirmek için ama o motivasyonu bulamıyorsun , bulsan bile seni çok ilerletmiyor. Çünkü motivasyon biraz geçici bir şey bir şeyleri değiştirmek istiyorsan sosyal medyadan uzaklaşıp tek başına bir şeyler yapmaya çalışmak lazım . Ben tamamiyle olmasa da sosyal medyadan uzaklaştım insanların bir şeyler yaptığını benim yerimde saydığım videolar ve düşüncelerden arınmak için . Sonra yıllardır istediğim bir hobime başladım ilk başlarda iyiydi eğlenceliydi sonra fark ettim ki yıllardır istediğim şeyi yapmak ne kadar zormuş belli süreden sonra zevk almayı bıraktım ve sadece yapmam gerekene odaklandım motivasyonum yoktu ama o zamanlar motivasyonum beni buna başlattı ama devam ettirecek olan şey disiplindir diye bir düşünceye kapılıp hayatımın genel olarak çoğu noktasına yerleştirdim. Şu dünyadaki çoğu insan ders çalışmaktan veya sıkıcı işler yapmaktan zevk almıyor ama çalışıyor ve yapıyor en sonunda başarısız da olsa denedim diyebiliyor. Hobime başlayalı 4 yıl oldu ve hala rezaletim ama hala çalışmaya devam ediyorum 2 yıllık olup benden çok daha iyileri var fakat ben de bu işte fena değilim bence. Boş yaptım ne anlatmak istediğimi anlatamamışım fakat özetle demek istediğim şu bunu buraya yazman kendini değiştirme isteğinin ta kendisi ,sadece çabanı biraz daha yükselt. Bir boyama kitabı al onu boya, defter al günlük tut ne bileyim sana engel olan şey telefonsa her telefonu eline aldığında bırakıp boyamana bak zamanla telefonu neden kullandığını unutacaksındır. Ve bu karanlık geceler maalesef ki yeniden gelecektir yine çıkmaza gireceksin fakat bu sefer çıkması diğerlerine göre daha kolay olacak.

Aslında senin bakış açınla her şey anlamsızmış gibi geliyor ama aslında öyle değil. Bende uzun süredir depresyondaydım. Daha sonra tedaviye başladım ve yaklaşık 6 aydır ilaç kullanıyorum. Bence burdaki tavsiyeler yerine bir psikiyatrist veya psikoloğa gitsen çok daha iyi olur senin için. Benim sorunum da az çok seninki gibiydi. Her şey anlamsız geliyordu. Hiçbir şeyden zevk alamıyordum. Daha sonra mutluluğumu başka şeylere bağladığımı fark ettim. Yani onlar olmazsa hiç mutlu olamayacağımı zannediyordum. Ama kaçırdığım bir şey vardı aslında şu an bir sürecin içindeyim. Şimdiye bakmak yerine geçmişteki hatalarım ve gelecekteki belirsizliklerle debelenip duruyordum. Bunun yerine ana odaklanmaya başladım. Küçük şeylerin beni mutlu etmeye başladığını fark ettim. Daha sonra kendime küçük hedefler koydum. Bunları gerçekleştirdikçe motivasyonumun arttığını fark ettim. Bence şu an içinde bulunduğun durumun çözümü tamamen içinde saklı. Senin olayları yorumlamanla alakalı. Benim yaptıklarım bu şekildeydi. Tekrar bir yardım almanı tavsiye ediyorum. Her şey gönlünce olur umarım…

Merhaba sana da , öncelikle sorununla alakalı bir çözüm önerimin olmadığını söylemek istiyorum ama buranın da boş olduğunu görmek rahatsiz etti beni çünkü böyle hisseden veya daha önce hissetmiş insanlar çok var. Ben de benzer düşüncelere sahibim tam olarak yolumu çizemedim ve hayat gayemin de ne olması gerektiğini bilmiyorum, herhangi bir motivasyon bulamadım.
İstersen sohbet edebiliriz bu konularla alakalı, belki az da olsa aklında bir şey şekillenir veya sekillenmez bilmiyorum
Ben de okul başladığından beri arkadaş edinemedim pek dolayısıyla insanlarla biraz sohbet etmek vakit geçirmek istiyorum.
tekrardan kusura bakma bu arada bir çözüm önerim yok bu yorum senin bi sikine yaramayacak muhtemelen ama yazmak istedim sadece

dostum dopamin reseptörlerine düzeltmen lazım. Basit tatminleri bırakıp. Seni zorlayacak şeylere geçmen lazım. Öneri olarak: Sosyal medya hesabına kapat, piksel bağımlılığından kurtul. Erken yatıp özellikle erken kalk. Bir gün öncesinden yarın ne yapacaklarını yaz ve yapmaya başladı. En başta aynı sıkıcılık ve keyifsizlik devam edecek.Sonra yavaş yavaş hayattan keyif almaya başladığını fark edeceksin. Kendine hedefler koymaya başlayıp ulaşmak sana keyif verecek. En basit içtiğin su bile sana farklı gelmeye başlayacak. Yeni insanlarla tanışmaya daha hevesli olacaksın. En önemlisi hareket etmek. Hareket berekettir. Durağanlık fazla düşünmene sebep olur. daralmaya, overthinklemeye başlarsın. Olumsuz şeyler beynini yer. Sürekli momentumu korumalı ve hareket etmeye devam etmelisin. Emin ol renksiz gelen gökyüzü gözüne artık farklı gelmeye başlayacak. ek olarak: eğer Allaha inanıyorsan ona ibadet de edebilirsin.

Buraya yorum atan herkese teşekkür ederim,sizin yazdığınız mesajları ve benim onlara cevaplarımı tekrar okudum ve sanırım bazılarına biraz ters cevap vermişim gibi olmuş. Niyetim bu değildi, sadece görüşüm farklı olduğu için normal konuşma gibi varsayıp cevap verdim ama %90 kendimle konuştuğum için diğer insanların beni tanımadığını genel olarak unutuyorum xD. Şimdi şöyle, ben yorumlardan birinde dediğim gibi Albert Camus’un Yabancı kitabındaki Meursault karakterine benzetiyorum kendimi; aynısı değillim, çok farklıyız genel olarak ama bir şeyden anlam arayışım o şekilde. Yani bir şeyde anlam aramıyorum, olduğu gibi kabul ediyorum bu yüzden insanlardan ve hayattan beklentim oldukça az. Tabi ki 0 değil çünkü bu bence insan doğasına aykırı. Farklarımdan birkaçı da başarıya bayağı açım, burda açımdan kastım hiç başarılı olmadım değil; her zaman daha çok şey öğrenmeye ve daha yükselmeye açığım demek benim için. Ama son yıllarda biraz telefon bağımlılığından biraz da yaşadığım birkaç şeyden dolayı, ki onlara girmeyi düşünmüyorum, eğitimden ve çalışmaktan oldukça uzaklaştım. O kadar uzaklaştım ki önceki üniversitemde hiçbir sınava girmedim ve ortalamayı 0,68 yaparak bıraktım, 4. sınıftım onu da ekleyeyim ki durumun ciddiyeti anlaşılsın. Geçen yıl yeter dedim ve tekrar üniversite sınavına girip buraya geldim. Ama o uzun çalışmama döneminden sonra alışmış kudurmuştan beterdir lafını kanıtlarcasına hala ders çalışmıyorum. Bundan sıkıldım ve kendime biraz motivasyon arıyorum, şu an olduğum bölüm çocukluk hayalim diyebilirim ve geçen yıllarda anladım ki benim için en uygun olan bölüm, o yüzden sevmediğim bir şey de değil aksine en sevdiğim şey de diyebilirim. Ama ders çalışmaktan hala uzağım, İstanbul’un kalabalığı ve okul yolunda geçen zaman da bir nevi benim için heves öldürücü şeylerden diyebilirim. Yine konuyu dağıtıyorum galiba, toparlayayım. Özetle bu yolda benim yaşadığım şeyleri yaşayanların bunları nasıl aştığını öğrenip ona göre aksiyonuma yön vermek istiyorum çünkü şu amaçsız halimden aşırı derecede sıkıldım ve kendimden tiksinmeye başlıyorum.

Ve yazdığım cevaplarda herhangi birinize saygısızca konuştuysam ayrıca özür dilerim, hepinizin yazdıkları gerçekten hoş ve yardımcı olmaya niyetli şeylerdi; hepinize çok minnettarım, çok teşekkür ederim.

Hocam benim de başıma geliyor bu durum herkese olduğu gibi, gayet normal bunu kendine zaman vermekten başka hiçbir şekilde çözemezsin ama bu zaman içerisinde yapman gereken şeyler var tabii ki.

Sosyal ortamdan uzak gibi hissettim seni. Zorunda olduğun sosyal ortamlarda olmak seni bu durumdan bi süre de olsa alıkoyar (işyeri gibi, eğlenceli bi arkadaş ortamı gibi). Eğer bir arkadaş ortamın yoksa okulda gerekli gereksiz muhabbet kurabileceğin bir sürü kişi var. Özellikle kulüplerde ve etkinliklerinde bir sürü insan bulabilirsin. Biraz kendini zorlaman lazım.

Keyif aldığın bir şeyi yap. Oyun oyna, resim çiz veya şarkı dinle. Keyif almadığın bir şeyi yapmak zorunda değilsin, yapma. Etkinliklerinde sosyalleş.

Hiç yapmadığın bir şeyleri dene. Hata yapmaktan korkuyosun bir tık. Bilmediğin bir şey hakkında hatayı istemeden de olsa yapıyosun genelde. Hatalara alışırsın.

Benzer bir deneyimi ben de yaşıyorum ve bunun, çevrede olup bitenlerden ya da genelde karşılaşılan çoğu şeyin kişiye, aklını meşgul edecek kadar zorluk çıkarmamasından kaynaklandığını düşünüyorum. Bu durumu aşmak için sürekli yeni bilgiler ve beceriler edinmeyi denedim, belli bir zaman diliminde gerçekten faydasını gördüm. Ancak, bir süre sonra bu yeni uğraşlar da zorluk oluşturmamaya ya da tatmin etmemeye başlıyor. Böyle bir durumda, zorlanmayı seven biriysen, kendine daha büyük ve ulaşılması zor hedefler koymak gerektiğini fark ediyorsun. Bu hedeflere ulaşmaya çalışırken, karşılaşılan zorluklar sayesinde aklından olumsuz düşünceler (her şeyin boş gelmesi gibi) geçmiyor. Eğer çok bunalmış hissedersen, dışarı çıkıp temiz hava almak, yalnız başına vakit geçirip müzik dinlemek veya arkadaşlarınla sohbet etmek iyi gelebilir. Yine de, bunların kalıcı çözümler olduğunu düşünmememe rağmen bir süreliğine rahatlatabileceğine inanıyorum.

ben de ayni durumdayim. bence bu donemde kendine oncelikle yuklenmeyi birak. biraz uzaktan kendine bak su an zor bir durumdasın. her ne kadar zorlansan bile gencligini yasiyorsun. gucun yetebiliyorsa psikiyatri+ psikloglardan destek almayi dene. on yargili olma destek alma konularinda…cabaladiginin farkinda ol. kendine zaman ver. umarim her sey yoluna girer bizler icin