İtiraf ediyorum,anı yaşamak varken kalbime sığmayan dile de getiremediğim duygulara takılı kaldım hep.Söyleseydim en kötü ihtimal gerçekleşse bile rahatlardım ama ben hep en kötüyü düşünüp kabuğuma çekildim.Sanki o heyecandan kalbi çıkarcasına atan ben değilmişim gibi,hiç bir şey hissetmemişim gibi…İnsanlardan kaçsan da kendinden kaçamıyorsun o kabukta kendi kendine çarpıyorsun hep,aylar yıllar geçse bile bir saniye bile yetiyor.Hayat geç kalmayı affetmiyor.Zaman,olay çevre ve olgular yanlışken karşılaşmış olmanın verdiği yenilgi ağırmış.Başkasına aşık olmadan önce kendimizi sevmemiz gerekiyormuş.Mantıklı olmak demek, duygularından kaçmak demek değil akıl ve duygularını dengeli kullanmakmış…
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
7 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
Nickini buraya girsene
7 yıl önce
E bu kadar yakınıyoruz bundan ne yapmamız gerektiğini biliyoruz ne hissettiğinizi biliyoruz hala neden duruyoruz? Seviyoruz abi seviyoruz işte neden sevgimizi göstermiyoruz gidin konusun bi bıkmadınız mutsuz olmaktan. Bir şey yap işte zaman daha da geçmeden hala gerçekten hissederken gidin bağırın çağırın sevdiğinizi hissettirin..
0
Yanıtla
Oynat Uğurcum!
7 yıl önce
E bi çay için o zaman
0
Yanıtla
Olumlu bak
7 yıl önce
Bunları yaşamasaydın,önce kendini sevmeni gerektiğini,mantıklı olmanın tam olarak ne demek olduğunu bilemeyecektin,ve belki daha çok kırılacaktın,kıracaktın.
0
Yanıtla
yine mi keder
7 yıl önce
Soyleyemediklerimin pismanligi dudaklarimda
Kimyaci esmere
0
Yanıtla
geçfarkındalık
7 yıl önce
yorumlarınız için teşekkürler
0
Yanıtla
.
7 yıl önce
Ne kadar güzel bir yazı,her cümlesinde derin anlamlar saklı
0
Yanıtla
Bilmesem ben yazdım zannedeceğim… Eline sağlık dugularımın tercümanı…