Kıza Facebook’tan “Hayatında parazit oldum, kusura bakma” deyip, olasılığı sıfıra indirgedikten sonra bir süre berbat hissettim, ondan sonra da “Bu eziklik nereye kadar?” sorusunu kendime en hırslı şekilde sordum.

İtiraf etmeliyim, dengesizim, kararlarım çok çabuk değişiyor ama ben bir ezik olmaktan bıktım. Ben bu değilim. Her şeyden önce yaptığım en büyük hata bir kız arkadaşım olsun diye dert yanıp, hayatımın merkezine bunu koymam. Olmasın be, olmasın. Varsın çok geç olsun ama tam olsun.

Yapmam gerekenler kilo vermek, okulu bitirmek ve işe girmek. Kilo vermek kolay, 25 – 30 kg verdim, devamı da gelecek. 40 – 45 kg daha vereceğim. Inat değil mi? Haftanın 5 günü spor salonuna gideceğim, yemeklerimi temkinli yiyeceğim ve bunu hayat boyu disipline yayacağım. Yapmazsam iki olsun. Okul da bitecek, dediğim vakitte kesin olarak bitecek ve bir daha da dönüp de arkama bile bakmayacağım. Okuldan tanıdığım geri kalan kim varsa herkesi sileceğim. İşe de girerim, yaparım dediysem yaparım. Bu eziklik buraya kadar, tek bir hayatım var ve kesinlikle göz açıp kapayıncaya kadar geçecek, bunu israf edemem. İşte bu kadar!