İtiraf ediyorum;
uzun süredir beni farketsin diye gözlerinin içine baktığım biri var. Büyük ihtimalle anlamıştır. Arada pas verir gibi oluyor ama emin olamıyorum. Gidip açık açık konuşacak cesaretim de yok. Bu böyle sürecek mi hep? Hep seni düşünerek uyuyup seni görme umuduyla mı geleceğim okula?
Bir gün sevgilin olacak diye çok korkuyorum.
Yanında olmak istiyorum. Sana sarılmak istiyorum. Seni öpmek istiyorum. Yüzüne dokunmak istiyorum.
Bütün bunları düşünürken seninle arkadaşınmış gibi konuşuyorum ve kendimden nefret ediyorum.
Uykusuza;
“Biraz daha uyu, biraz daha hayatta kal diye tutunduğum rüyalar karnımdan yollara fışkırıyor. Saçlarını ısırıyorum. Cinneti ortaya çıkaran televizyonun önünde öp beni. “Sen her zaman Newyork’tan daha güzeldin” de, “Seni hiç kırmadım ki” de, ‘Kim uydurdu bu yalanı.’ “