Üniversite son sinifa geldim fakat içimde bir boşa okumuşluk hissi var ve mezuniyet sonrasi bir belirsizlik. Üniversitede geçen zamanda çevremdeki insanların çalışıp özendirilmesi beni bu içsel çağrışıma ittiğini düşünüyorum. Orta bahçede yürürken herkesin bir koşuşturma içerisinde olması fakat benim yere uzanip bulutlara bakmam belkide kendimi toparlamami sağlıyor. Kafelerde toplaşıp kahve içilen gruplar aslında bir sosyalleşme olsa da her şeyin anlatılmaması samimiyetsizliği arttırırken öte yandan anlatılması dedikodu yapilması can sıkıcı olmaya başladı. Çevrenizde aslında tanıdığınız(3senesi var en az) fakat selam bile vermediğiniz insanlarin da bir hikayesi var aslinda. Öylesine bir yazı
