Yaptığım bütün saçma şeyler adına özür dilerim. Burada yanlış ithamlarda bulunmasına sebep olduğum insanlardan da özür dilerim. İdealistliğini egoistlik olarak tanımladığım için özür dilerim. Bunu bile yüzüne söyleyecek cesareti bulamadığım için özür dilerim. Çünkü tam konuşmayı düşündüğüm anda yeteri kadar olgunlaştığımda sen hep en uzağımdasın. Davranışlarım en çocuksu halini aldığı anda ise bir anda karşımda buluyorum seni. Konuşmak istemiyorsun istemeyeceksin de biliyorum. Zorlayacak kadar zorba değilim en azından kendimde onu görebiliyorum. Ama benim hala senin varlığına ihtiyacım var ve seninse hiç olmadı. Bütün güçler senin elinde toplanmış ezikliğimi mahcubiyetimi hatalarımı kabul ediyorum. Bir kez olsun konuşmak istediğini duysam bilsem bir şekilde hissetsem yerden göğe yükseliveririm bir anda. Ama sen olmaz diyeceksin biliyorum.
Okulunda bitiyor zaten bir daha ne görürüm ne duyarım. Dolu dolu yaşanmışlıkları kendinde toplamışsın benimse yaşanmışlıl diye bir şeyim yok ki. Sevmezsin tabii neyi seveceksin ki uzattıkça uzatasım geliyor… Ama sen zaten okumayacaksın ki okusanda bir şey ifade etmez ki senin için. Haklısın sana katabileceğim hiçbir şey yokmuş. Özür dilerim. Belki de ilk ve son kez dile getireceğim. Seni sevdiğimi biliyorum bir. Bir de gitmeyi bile beceremediğimi.
