İstanbul çok büyük kendimi küçücük bir nokta gibi hissediyorum. Psikolojim çok bozuldu kendimi çok kötü hissediyorum. Sürekli ağlamak istiyorum ailemi çok özlüyorum başlangıçta bunları yaşayan varsa bir fikir versin lütfe okulu bırakmayı düşünüyorum
Çok yalnız hissediyorum
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Merhaba aynı şeyleri yaşıyorum inan. Ama hayallerimizden de vazgecemeyiz. Mutlaka duzelcektir bir gün merak etme. Sadece birazcık sabir yeterli olucaktir.
10 senedir böyle
Bunlari baslagincta da yasadim annem babam her aklima geldigimde de yasiyorum ama her sekilde bir noktadan sonra yalniz basina veya ailenden farkli bir yerde yasamak zorunda kalacaksin er ya da gec olacak bu o yuzden istanbulu sevdirecek arkadaslar edinmeye bak
Aglamak insani rahatladir arkadas bence agla cunku aglaman senin insan oldugunu bi kalbin oldugunu ve duygularin oldugunu gösterir ben erkefim ama erkekler aglamaz diye bisey yok sen elinden geleni yap dayan sorunlarinla mucadele et elinden geleni yaptigin icin psikolojik olarak rahatlayacaksin
Bence kendini sal bazen salmak iyidir mutku olacağın şey ne ise onunla meşgul ol, ben ilk okulda bile yatılı okudum o zaman bile ağlamazdım çünkü dimdik durmak zorundaydım. Şimdi ise büyüdük ne kadar büyük hayaller kuruyoruz. Hayallerini düşün ve hayata sarıl mesleğini en layıkıyla yapacağından emin ol.
geçen sene ilk 2 hafta ben de aynı şekilde hissetmistim. insanlarla tanışıp vakit geçirmeye başladıkça daha iyi hissedeceksin. Ağlamak istiyorsan ağla, rahatlarsın. Eğer seni rahatlatacaksa her gün ara ailemi, konuş, özlemini gider. İstanbul yaşaması kolay bir yer değil fakat alışabilecegin bir yer, alışamasa bile kabulleniyor insan yavaş yavaş ve hayat daha kolay hale geliyor. İnsanlarla tanışmaya bak 🙂