Birisini nedense unutamıyorum.Ara sıra mesaj atıyor sanirim beni yıkan sey bu.Ona karşı ne hissettiğimi bilmiyorum.Ona karşı hic bir hoşlanma yok bundan eminim.Davranislari doğru degil zaten bazıları cok kabaca.Tam unuttum hayat guzel derken bir mesaj geliyor ondan diyorum ki görüldü yapıp bırakayım.Ama sonra ona üzülüyorum ozel durumundan dolayı.Insanlari ne kırmayı ne de hayır demeyi becerebiliyorum.Her gun yavaşça ölüyorum inanin.Hep iyi niyetli olup affedersiniz (kazık) yemekten bıktım.Beni bu hayatta aylardır tek mutlu eden sey insanlara yardım etmek.Peki yardım karşılığında kötülük bulsaydınız ne yapardınız?Her gun bu beni öldürüyor.Oluyorum hissediyorum ama kimse farkinda degil.Arkadaslarimdan uzaklasiyorum bazen.Ne yaptigimin farkinda degilim.Farkli insanlar tanımaya calisiyorum ınsanlari inceliyorum roman yazmaya başlıcam cunku.Sanırım beni su anda hayatta bağlayan sey bu.Bazen bir delilik yapmamdan korkuyorum bir an aklima eder intihar ederim diye bu cok korkutuyor.Kisacasi her an acı cekiyorum.