(Anonim şiir paylaşımlarını destekliyorum, desteğimin göstergesi olarak ben de paylaşımda bulunacağım. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar.)

…

Buz tutmaya mahkûmdur göz yaşları
Şayet karşısında ise vicdanı kurunun!
Kifayet dahi küskün olacaktır dile,
Anlatmaya çalışırsanız fıtratı hafiflere!
Ateşe vermek gerek o hâlde(!)
Belki çözünür de şakaklarınız
Hatırlarsınız bir elin ne denli tatlı sıcak olduğunu.
Çökersiniz de ayakta duramazsınız ya!
Titremez bile dizleri!
Yazıktır ki onlar size sadece yatacak bir yer bulur.
Derinizi hastalıklar ısırır da kabuk bağlamaz!
Ben bile tutmam o ellerinizden!
Minnet edecekseniz eli bola lakin haramı avuçlamış,
Helal diye pazarlayan ve tahsilat bekleyen ele
Ben bile kaldırmam sizi yerden!
Yorgan atarım da sıcak yatarsınız
Ayaklar altında belki ezilmeden(!)
İnsanlığım, insanın insan olduğunu hatırlayabildiği yere kadardır!
Unutmuşsa bir kez adını,
Ben de zikretmem bir kez bile!
…
Siz sandınız ki uğramayacaktır ölüm.
Lakin Tanrı hatırlamaktadır ya sizleri(!)
Tanrı’nın huzurundan buyurup gelir
Büyük bir istekle sıkmak için boğazınızı!
Minnet ettiniz bayatlamış ekmeğe bile
Geçmesi için kursağınızdan!
Ölüm de söküp koparacaktır etinizden
Muhtaç kalmayasınız diye(!)
…
Ölüm…Lütuftur siz kuru boğazlı aciz minnetçilere.
Çünkü önem arz eder de varlığınız,
Son bulmanız gerektiğine kanaattir.
Halbuki ne de güzel değer biçmektedir(!)
Bilmezseniz kıymetini,
Ölüm de hayhay dayanacaktır kapınıza!
Ya güneşe bakan balkonunuzda
O güzel çiçeklerinizin kokusunu içinize çekip de
Onları sulamaya niyet edeceksiniz
Ya da komşunuz ölüm olacaktır da
Sizlere başsağlığı dilemeye gelecektir…
…
Ateşe vermek mi gerek o hâlde(!)
…
Ölüm, şükrettiklerinize tövbe etmektir…