Ömür acımasızca geçiyor beyler. Her geçen gün biraz daha olgunlaşsam da, içimde halen yeterince pislik var. Kötü biriyim galiba, yaşadığım bazı şeyleri de hak ettiğime inanıyorum ama salt kötü biri değilim, buna eminim. Bir parça da olsa vicdan taşıyor, iyi olmaya da çalışabiliyorum. Ha şu var, kötü biri dediysem azılı suçlu gibi kesinlikle değilim, sadece düşüncelerimde epey terslik var. Zaman zaman da sağlıklı ve iyi niyetli düşünebiliyorum. Dengesiz bir durum. Şu son günlerde bazı açılardan oldukça iyiyim aslında, düzenli okula geliyor, bitirmek için elimden geleni yapıyor, kilo vermeye çalışıyor, intiharı aklıma getirmiyorum. Lakin ömür o kadar hızlı geçiyor ki, daha okula ilk geldiğim günleri dün gibi hatırlıyorum. Aradan 7.5 sene geçti oysa ki. Ortalama hayatın 10’da 1’i veya %10’u. Ömür harcamışım bu okulda, daha 1 – 1.5 sene de var üzerine. Büyük bir aksilik çıkmazsa bitiririm ama hayatımın çoğu boşa akmış gibi hissediyorum. İşe girebileceğimden şüpheliyim, girsem bile ne kadar para alacağım belirsiz. Gerçi bu tipik mühendis sorunu, neyse ki parasal konuda pek de sorunum yok ama yıllar sonra ne olacağı da belli değil, o yüzden işe girmek gerekiyor maalesef. Bakalım, bugün 9300. günüm, son 7.5 yılı berbat geçen ömrüm, 18 yaşına kadar fena değildi oysa ki. Çocukluğum bence güzel geçti, ergenlik de yine fena değildi. Sonraki zamanlar kötü geçti, dilerim tam anlamıyla toparlanabilirim. Hep aynı şeyler işte.
Bugün 9300. günüm!
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Leponex’e tekrar başlıyorum. Acıya katlanacağım mecburen, düzelmek istiyorsam başka çarem kalmadı. Bu ilaç da benim gibi ağır hastalar için son çare. Lamictal zaten maksimum dozda, Abilify da son doza yaklaştı. Leponex de bir kaç hafta içinde vücudum tolerans göstermeye başladıktan sonra dozu yavaş yavaş yükseltilecek bir ilaç. Bunda da yüksek bir doza kadar çıkacak gibiyim. (300 mg kadar) Xeplion iğnenin yanı sıra, çok daha ucuz bir ilaç. 105 kat kadar. (10 TL vs 1050 TL) Dilerim düzelebilirim, çünkü gerçekten zor duruma düşmüş durumdayım.
Skor hedefimi 50’den 250’ye çıkardım ve son kararım da budur. Sadece parayla olmaz muhtemelen, açıldıkça normal şartlar altında da (NŞA) yapmaya başlarım. Bu yaz zaten en az 10 skoru sağlayacağa benziyorum. 😀 İşte yeni bir hayat hedefi. 😀
Senin hedefini s….m. Gir sosyal sorumluluk projelerine. Az sosyalleş çevrene de faydan olsun. Hedefi 250 imiş peh. 10bin lirayi eskorta yedirecek andaval. Yurtdışına git o parayla amacina orda daha rahat ve 0 maliyetle ulaşırsın.
Son olarak igrenc mantalitene kargalar pislesin
Kusura bakma ama bir ömür elimle yaşayamam. Sosyal sorumluluk bla bla bunlar da umurumda değil hani. Öyle olsa okulu sallardım bunca zamana kadar. Her neyse, bayağı para gidecek, o kesin. Belki ölene kadar bir Mercedes parası bile gider ama elimle yaşayamam. Mentalitem de beni ilgilendirir, ne kadar para harcayacağım da. Bu arada, virüs kapmamak umduğum tek şey. Yoksa avratlar manken gibi. Şöyle yapışacaksın boynuna, elleyeceksin her tarafını, benim buna ihtiyacım var.
Bu arada, her ne kadar kendime kötü ve karaktersiz diyorsam da, sanırsam benim dahi yapmayacağım şeyler var. Mesela, bir kıza rızası dışında dokunmam, bundan sonuna kadar eminim. Hırsızlık yapmam. Erkeklerle kavga ettiğim çok olmuştur ama gidip de birini öldürmem. Yaptığım yanlış şeyler yok mu? Çok ama sanırsam benim bile istemli limitlerim var. O kadar da kötü değilim.
Vay be, 17 küsür gün daha geçmiş. Ortalama hayatın yaklaşık 1600’de biri. Sanki daha dün yazdım bu itirafı, geriye kalan yaklaşık 1050’de 1’lik dilim de göz açıp kapayıncaya kadar geçer, tabii o kadar yaşarsam. Hayat çoook kısa, tarifi yok.
Bugün 9350. günüm. İtiraf açıldığından bu yana ortalama hayatın 550’de biri geçmiş. 🙂 Varsayımlara dayalı kalan hayatımın ise 360’ta 1’i. 🙂
Düşündüm, hayatım facia mı? Bir bakıma evet. 😀
En azından bir süredir sıkıntı tıkırtı yok, bu da bir başlangıç.
Yalnız fark ettim, bazı şeyleri eskisinden çok daha iyi fark ettiğimi fark ettim. Bu benim eski davranışlarıma bir miktar set çekiyor. Halen çok sinirlenirsem bir sürü hata yapabilirim ama galiba eskisine nazaran 2x kontrollüyüm. 🙂 Bence bir adım.
Annem, güzel annem. Sen olmasan ben çoktan yok olmuştum. Hayatımın her alanında benim için fedakarlık yaptın. Hayatımda ilk defa, tam da bugün senin değerini çok daha iyi anladım ve bil istedim, seni çok seviyorum. Sonsuz sevginin bir tanımı olsaydı bu tanımı senin üzerine yapardım.
Babamı da biraz seviyorum ama çok değil, belki bir gün tekrar konuşuruz.
Hayat çok kısa be. Çocuksu davranışlar, troll konuşmalar (Bunu yapmayı seviyorum, halen) ve bir kısmı, hatta pek çoğu geride kaldı. Sanırsam bu kadar yaşantının üzerine bir şeyler öğrendim.
Korkularım vardı, mesela ölüm korkusu. Kimileri boşvermişlik dese de, artık galiba ölümden korkmuyorum ve bunun sebebi tükenmişlik değil. Bunun sebebi hayat hakkında az çok fikir sahibi olmuş olmam. Bugünlerde biraz istekliyim, korkularımı aşmam bir etken. Herkesin başına gelecek olandan korkmayacak kadar akıllıyım artık.
Galiba “Ya bir şey olursa” mantığımı, “Ya olmazsa ve kaçırırsam” mantığına çeviriyorum. Bu gol benim golüm. Karşı tarafa ilk golümü bugün attım.
Yeni bir sayfa, pek çok yeni sayfadan sonra ilk defa lekeli olmayan bir sayfa. Keşke duygu durumum daha dengeli olsa ama bu benim elimde olmayabilir, en azından tam olarak.
Kardesim seni köye falan yollamak lazim teyzelerin amcalarin eline. Hem duzene girer kafan hem de adam olursun. Azicik duz dusun rahatla. Yine felsefik dusun ama hobi olarak.
İyicene karaktersizleştim. O kadar aşağılık şeyler düşünüyor ve söylüyorum ki, kendimi tanıyamaz oldum. Kötü biriyim aynı zamanda, zorba davranışlarım oldu ve olmaya devam ediyor. İntihar düşüncelerimi aklıma getirdim de, sanırsam neden etmeye çalıştığımı anlıyorum. Dengesizlik diz boyu. Tedavi görüyor ve görüyorum ama ne fayda! İlaçlarım maksimum dozda. Acaba o son çare olarak kabul edilen ilaca tekrar mı başlasam. Akyuvar öldürme potansiyeli var ama ben zaten yaşamaya karşı fazla isteği olan biri değilim. Psikiyatr ilaç yazıp yolluyor, vereceği tavsiyeler sınırlı tamam ama psikolog da mı gerçekçi bir tavsiye veremez? Her neyse bu yaz elime 5000 TL geçiyor, o kesin ama 100 kilonun altına düşmem durumunda bir 10000 TL ek olarak geliyor. Bu paraları nereye harcayacağım belli ama herhalde en az 15 – 20 kişi görürüm. Her hafta 1 kişi. Bu da ne kadar acayipleştiğimin kanıtıdır.