Bir önceki itirafımda bir “arkadaşım”dan hoşlandığımı yazmıştım.
Sayın E’ye;
Gözlerine bakıyorum. Bir saniyelik bakış bile yetiyor anlamaya, o bakışı yakalayanlar bilir, sen de istiyorsun eminim. Ama asla konuşamıyoruz bu konuyu. Havadan sudan boş konuşarak geçiriyoruz günleri.
Çıkmıyorsun aklımdan.
Çok şey yazmak istiyorum ama kelimeler dökülmüyor içimden dışarı. Nolur ne hissettiğim anla, nolur kurtar beni bu cehennemden.
Bana sarılacağın sessiz bir gece için “beklediğim tüm sabahlar sen ol” diye yalvaracağım.
“Seninle buluşacağımız bir kış sabahı olacak mı?”