Bu siteye yazdığım itirafları düşünuyorum da resmen çocukluk hatırladıkça gülüyorum. Şimdi düşünüyorum da itiraf yazdığım kişi bu yazıyı bir yığın itiraf arasından görecek, gördüğü yetmezmiş gibi dedektif gibi çalışıp detayları yakalayıp kendisine yazıldığını anlayacak, bitmedi bir de benim yazdığımı anlayacak, yok canım o değildir o mu acaba ikilemlerinde kalacak ki emin oldu diyelim benim halimi görüp kıskıs bir kenardan gülmek yerine derdimle dertlenecek ohoo sonra adım atacak da vs. Bu döngüye girmesi bile kim bilir ne kadar düşük bir ihtimal, ama aşıkken dünya senin etrafında döner ya resmen çocukluk etmişim kendi adıma… Gerçekten komik bir durum 🙂
Ama çocuk olmazsan asla bir yetişkin de olamazsın 😉
