YTÜ Yemekhane Menüsü: ytukampus.com/yemek
Finaller başlamadan önceden beridir kendimi hiç iyi hissedemiyorum. Ruhumda hep bir boşluk.hissediyorum. Kimseye ama kimseye tek bir kelime dahi söyleyecek derman bulamıyorum kendimde. Sabahtan akşama, akşamdan sabaha kadar beni heyecanlandıracak, neşelendirecek hiçbir şey yapamıyorum. Yapasım da gelmiyor zaten. Uyuyorum, uyanıyorum hep uykum var. Bazen zorluyorum kendimi uyumamak için, neden bilmiyorum ama. En yakın arkadaşıma bile derdimi tam anlatamıyorum sanki. Bedenim bana yük gibi. Finallere de zaten ne doğru düzgün çalışabildim ne doğru düzgün notlar alabilidim. Yurtta kalıyordum eve geldim biraz kafam dağılsın belki kendimle kalmak iyi gelir diye ama gün geçtikçe daha da dibe çökmüş gibi hissediyorum. Artık gözüme bakarak anlasınlar dertlerimi istiyorum. Biri bana sımsıkı sarılsın her şeyi anlasın ve geçmeyecek olsa da geçecek desin istiyorum. Kafam allak bullak, karmakarışığım, üzgünüm çok üzgünün ama ağlamaya bile mecalim yok sanki. Bir şeyler çözüleceğinden değil ama sırf içimi dökmek için yazdım bunu da. Buraya kadar okuyan olursa da teşekkür ederim okuduğun için. Umarım sen benim aksima iyi ve mutlusundur.