Karşında gözlerinin içine bakıp gülümseyen, bir çocuk gibi kahkaha atan kişinin tüm neşesini yerle yeksan etmek, gözlerindeki neşeyi hüzüne dönüştürmekten ne kadar keyif aldın çok merak ediyorum. Bu kadar seven insanın gözlerini yere baktırmak onu mahsunlaştırmak çok mu zevkliydi? Bir insan neden böyle bir şey yapar ya da yapar mı aklım bir türlü almıyor. Bunu nasıl vicdanına sığdırabildin ki. Karşındaki insanın sana karşı masumluğunu eziklik mi zannettin acaba? Diğerleri(?) sana kabadayılık yapınca hoşuna mı gitti? Gerçekten seven insan, çocuk gibi masum olan(sana karşı) değil de söven, insan yerine koymayan, ve her tülü kullanmaya çalışan mıdır senin için?
İpucu: “Bilir o beni”
