Birini çok sevdim öylesine saf öylesine delicesine. Mutluluktan kuş gibi uçardım. Fakat ailem istemedi kesinlikle ve hatta yalnız kalırsın yanında olmayız imalarında bulundu sürekli. Vazgeçmemek için çabaladım ama o kadar yıprandım ki artık hasta olma derecesine geldim. Severken ayrılmak zorunda kaldım. Birbirimizi hala günkü gibi seviyoruz. Bu şekilde ikimiz de nefes bile alamıyoruz artık. Ama aileme de sırtımı dönüp gidemiyorum. Siz olsanız ne yapardınız.
Nedir doğru olan? Her şeye rağmen aşkından vazgeçmemek mi?
Ailene güvenip sabretmek mi?
