Sen konuşmamak için direttikçe bende birçok şey değişiyor. Evet, tüketiyorum. Sana olan sevgimi tüketiyorum. Giderek yabancılaşan bir sen var. Önceden seni uzaktan izlediğim zaman gidip sarılsam ya, n’olur derdim. Şimdi bilhassa kendimi dinliyorum sana bakarken. Ne hissediyorum? Bugün şunu anladım. Seni hiç tanımıyorum. Ben böyle birini tanımıyorum. Hala karşılaştırma meselesi haline getiriyorsun olayı, senin emeğin benim emeğim konusu.. ya seni özlemiştim, tek derdim buydu, bunu göremeyecek kadar kör müsün? Başından def etmeye çalışmalar da ne oluyor? Çok rezil bir durum. Dudaklarına yapışmadım ya. Gerçekten bugün şu cümleyi kurdum seni oturup izlerken: Bu kadar kötü birini nasıl sevdin? Not ediyorum bu tarihi; çünkü ben bugün sana olan sevgimi tam olarak bitirdim. Yüzümü görmeyi bile haketmiyorsun. İstediğin kadar şikayet et şimdi herkese, durma.
