Burayı takip edip etmediğini bilmiyorum ama umarım takip ediyorsundur ve umarım buraya yazacaklarım benimle beraber mezara gelmez. Biz birbirimizi gerçekten çok sevdik, ayrıldıktan sonra bile çok sevdik. Ve inanıyorum ki hala da çok seviyoruz. Ama bizim kadar birbirini sevipte bizim kadar birbirini yıpratan kimse yoktur. Ayrıldıktan yıllar yıllar sonra bile ikimizde fotoğraflarımızı, videolarımızı, beraber olduğumuz dönemdeki konuşmalarımızı bile saklamışız. Bunu öğrendiğimiz günkü mutluluğumuzu hiç unutamıyorum.. Biz birbirimizle ya hiç tanışmayacaktık ya da hiç ayrılmayacaktık, böylesi çok kötü oldu.. Ama hayat bitmiş değil, dünya dönüyor ve sadece 1 kere yaşıyoruz bu dünyada. Açık olarak bir teklifim yok, sadece oturup yüz yüze konuşmak istiyorum. Konuşmanın sonu nereye varır bilmiyorum hiçbir planım amacım da yok ancak konuşmanın sonu bizim için yolun gerçekten sonuysa bile aşkımıza sevgimize yakışır bir veda yapalım. Son görüşmemiz sizin evde iftar yaptığımız gündü ve belki de en mutlu günlerimizden biriydi. Ben o günü son günümüz olarak hatırlamak değil, çok mutlu olduğumuz bir gün olarak hatırlamak istiyorum. O yüzden hiç olmazsa buna ihtiyacım var. Yorumunu bekliyorum. Söz veriyorum.