Çocukluğumdan beri farkettiğim durum şu an daha da belirginleşti.Ben bir silik kişiliğim.İnsanlar etrafımda olmamalı.Ben burda olabilirim.Ama ben boşluk olduğumu düşünüyorum.Bunla yaşamama rağmen her selamlaştığım kişiyle ya da sohbetler ederkenki mutlu,güler yüzlü halimle ne kadar derin bir oyukun içine yuvarlandığımı düşünüyorum.Bazen çok güldüğüm ve güler yüzlü bireyleri aşağıladığım için insanların beni mutlu sanması sanki görünür de choose life yapmışım gibi.
