Adım adım intihara

Kardeşim intihar çözüm değil nefes aldığımız sürece bir umut vardır.Her şerrin içinde bir hayır vardır.

İntiharı denersen ve ölmezsen tahmin bile edilemez acılar çekeceksin, ben denedim, biliyorum ve 3 gün de bilincim kapalı kaldı. Pazar intihar etmiştim, acı dolu birkaç saatten sonra gözlerim kapandı. Kendime geldiğimde Çarşamba idi ve nasıl geçtiğini anlamadım. Sanki bir iki saat uyumuştum. Çok şaşırdım. Haddime değil ama böyle durumlarda garanti yollar tercih edilmeli. Yoksa ölmezsen sürünürsün.

Ölünce ne değişcek ki? Sonsuz mutluluğa ulaşacağını mı sanıyorsun. Çoğumuz aynı dertten muzdaribiz. Bence yaşadığın her anı değerli kılmaya çalış. Erken evlenip hayatına bakarsın sonra

Sen intihar edince arkadaşların filan 2 gün aglar senin için üzülür de annen baban bir omur arkandan goz yasi döker,evde kucuk kardesin varsa bir omur boyu onun psikolijisine yansir bu kolay mi ole cekip gitmek,arkadakileri uzmek
Bi orta yol bulunur otur konuş ailenle,intiharida kafandan cikart

Bende aynı durumdaydim , uzun süre depresyondan dolayı bu tür şeyler düşünmüştüm ki hala bazen düşünüyorum.Eskiden inançlı birisiydim ama zamanla onu da kaybettim ailemi asla tatmin edemedim küçüklüğümden beri hep böyle oldu.Ozellikle geçen sene bunu aşırı hissettim , ilk senemdi geçen sene unide kimseyi tanımıyorum şehri tanımıyorum her gün 3-4 saatimi metroda yol alarak geciriyordum , dersler zaten aşırı zor geldi bide bunun üzerine üniversite üzerine koyduğum umutların yıkılması ve aile baskısı eklenince yavaştan depresyona girdim asosyallestim en son intihar düşünceleri başlamıştı.Bunu konusucak kimsem yoktu , ailem hayatım boyunca benim yalnızca akademik basarilarima önem verdi o yüzden bir seçenek değildi , arkadaşlar desen bir tane yakın konuştuğum arkadaşım vardı o da benim kadar depresyonda o yüzden buda bir seçenek değildi.En sonunda dönem bitti doğal olarak aile baskısida gitti yazın ondan dolayı biraz rahatladım.Tabi koca bir seneyi ne akademik ne sosyal olarak bir başarı olmadan bitirdim ama en azından depresyonum uzun süreden sonra azalmıştı.Gecen sene bittiğinden beri daha iyiyim.Hayatini iyileştirmeye çalış evet bunu herkes söylüyor ama gülümseme ye ve pozitif düşünmeye çalıs.Neler hissettiğini az çok anlıyorum umarım yazdıklarım yardımcı olur.

Ergen ergen konuşma canımı sıkma. Şunun şurasında 3 yılın 4 yılın var. Sabret okulunu bitir sonra yuvani kur ve kendi çocuklarının derdine düş. Ve bil ki intihar edersen ve senin intiharhaberini duyarsam çok üzülürüm.

Iste bunlar hep manevi yoksunluk. Dindar biri miyim? Hayır kesinlikle değilim. Ama bu bir gerçek ki manevi yoksulluğun sonuçları hep bunlar: delirmek, intihara meyletmek.. Bir ara yaradanına sığınıp yardım dile seni en iyi o anlayacaktir ama hemen gökten zembille yardım gondermez en azından içini rahatlatır sana ferahlık verir. Kaynak kim/ne dersen bizzat ben ve benim senin gibi pek çok insan

Benim de ailem benim üzerimde zaman zaman baskı kuruyor. Bence bunu fazla kafana takmamalısın. Yoksa işin içinden çıkamazsın. İntihar hiçbir zaman çözüm veya çıkış yolu değildir. Her işin bir çıkar yolu vardır elbette. Aileni karşına al, konuşmayı dene ve hayata biraz daha pozitif bakmaya çalış..

Kendine değer verip sevmessen insanları kafana takarsan siktir edemezsen insanlar seni ezer ve senden mutlu oluelar sen mutsuz olursun ama kendinin farkına varıp tam potansiyeline çıkarırsan insanları umursamazsan onlar senden korkar iyi davranır ve sende her koşulda mutlu olur ve intihar gibi zayıflıkları düşünmezsin intihar kolay yol zor olan yaşamak

Bazen aslinda hayatımızdaki dertler, bizim onlara nasil baktığımiza gore ve verdiğimiz mücadele şekline gore ya olduğundan daha büyük gelirler gözümüze, ya da giderek küçülürler. Ben tek çocuğum, ve ailem benimle asiri ilgili mesela. Kiz arkadaşlarımda kalmama musade etmezler eve girecegim saatin sınırı vardir. Neredeyim kimleyim surekli aciklamam gerekir, cogu islerime karisirlar. Okula gecerli olmayan bi sebepten devamsizlik yaparsam benle kavga bile ederler … vs, ama ben onları çok seviyorum. Bunu bazen ben de kendime dert ediniyorum fakat bu gibi seyler beni cok yordugunda iki sey yaparim. Once onlarin yerinde olsaydım ne yapardım diye düşünerek onlari anlamaya çalışırim. Burada devir giderek kötüleştiği icin ve hayat şartları artan rekabet ortamında giderek zorlaştığı icin her anlamda aslinda beni hayata hazırladıklarını fark ederim. Ikinci yaptigim sey ise geleceği düşünürüm. Bugün bu davranislarindan şikâyet ettigim annem-babam yarin elden ayaktan düştüklerinde, belki de vefat ettiklerinde benim onların gönlünü hoş etmem için bu dünyada 2. bir şansım olmayacak derim. Ve eger suan onlara sabırlı ve hoşgörülü olmazsam belki o zaman, “Ah keşke şu okul yıllarında bu kadar üzmeseydim onlari, 4 sene benim icin bir sey degil ama artik onlari ebediyen göremeyeceğim.” pişmanlığını yaşayacağımı düşünürüm, bu benim suan ki dort yılımda daha sabırlı ve güçlü olmamı sağladı. Bundan sonrasın da da zaten kendi hayatını kendin çizeceksin. Lütfen pes etme, bakis açını değiştirmeye çalış..

İntihardan beni alıkoyan şeylerden biri benden binlerce kat zorluk çeken insanların bu acılara inat yaşadıkları ve hayata tutunmaları. Onlar böylesine çaba sarf ederken benim sudan sebep ya da çözülebilecek olan meselelerden mutsuz olup intihar edecek olma fikri utandırıyor.

Söylenenleri boşversene, biz güzel insanlarız… Dünya güzel biryer. Tarihe damga vuran insanlar genelde yoksulluğa ve hertürlü zorluğa karşı dayanıp başarıya kavuşan pes etmemiş insanlardır. Daha önünde çok uzun seneler var bukadar kolay pes etmemelisin.

Kuran’ı Kerim her derde devadır. Şöyle birkaç sayfa oku . Olayların değiştiğini göreceksin

Ben de Kur’an-ı Kerim tavsiye ederim. Özellikle de Muhammed Suresi 4. ayeti ve Maide Suresi 33. ile 38. ayetleri. Salam ve sosis ile.

Düzelir herşey kendini üzdüğüne deymeyecek sabret biraz.

Cok yoruldum hayattan herkesten nefret eder oldum bir insan 5 yasindan beri olmek istermi arkadaslar dusunun halimi beni anlayacak hic kimse olmadi sevgi desen onun ne demek oldugunu bile bilmedim .hep asalandim .ben hic iyi degilim musluman olmasam 1 dk bile tereddut etmeden kendimi oldururdum tek siginagim hayal kurmak

Ah ah

Üzülme güzel kardeşim bende sıkıntılar içindeyim keşke hayat bu kadar acımasız olmasaydı kazanan hep kötülük yanlışlık yolda olanlar olmasaydı bazen adaleti sorguluyorum ama ne gelir elden hepimiz Allah’ın kullariyiz

Afhcc

Bende bu durumdayım keşke kimse üzülmeden kopup gidebilsek