ölüm

Vizeler gelir, hayat ölür..

Aşık olduk da ne oldu. Sonu bitmeyen bir hüsrana çıktı üstad.

Eğer yaşarsam, 4 yüz bin saat sonra yaklaşık 72 yaşımdayım, zaman çok çabuk geçiyor. Bir saat bir sohbete daldığında, kitap okurken, dersteyken, sınav esnasında, film seyrederken, hatta bir kaç müzik dinleyeyim dediğinde, otobüsteyken “anlamadan” geçiyor. Bir kaç yüz bin saat mi geçmeyecek? Ölüm ise her an bizi bulabilir, her an. İşte bu yüzden insanlar seveceği kişiyi bulmalı ve onunla yaşamalı. Hayat ya, yollar ayrı düşebilir, ölüm olmadan da ama sevgi sonsuzdur, bitmez, işte bu yüzden o güzel insan size baktığında ölümü unutmalısınız, öyle birini bulmalısınız. Ben buldum, istemedi. 2 yıl peşinden koştum, olmadı. En sonunda anladım ki kısmetim değilmiş. Kadere fazla inanmam ama eğer bana bir yol çizilmişse bu yolda o melek gülüşlü kız yokmuş. Dilerim hayatımda her şeyden önce benimle empati kurabilen birini bulabilirim, zira bulduğuma inandığım kız beni anlamaktan aslında çok uzaktaydı. Sadece onu gördüğümde çok, çok iyi hissediyordum. Aslında o duyguyu çok özledim ama artık geride kaldı. Belki gerçek aşk değildir ve bunu bir başkasında yaşayacağım, öyle inanıyorum. Zira bu kadar kısa bir saat dilimi seni anlamayacak biriyle geçmez ve belki de beni anlayacak insan hiç beklemediğim biri olacak. Anneme göre iş hayatında o kişiyle karşılaşacağım.

@bitmez herkese sefa verilseydi cefa olmazdi. Cefa olmasaydi hakiki vefa olmazdi