İnsan işte bekliyor kimi zaman arkadaşını kimi zaman otobüsü kimi zamanda asla gelmeyecek olan o kişiyi.İnsanın içinde bir boşluk olur ya ne yaparsan yap dolmaz.Ne kadar gülersen gül nereye gidersen git o boşluk hep orada,aniden hatırlatıyor kendini hiç beklemediğin bir anda.Aslında o boşluğun sebebini de biliyor insan ama elinden bir şey gelmiyor.”sevilmemek” o boşluğun adı.Sevilmiyorusun işte yalvarsan da yakarsan da sevilmiyorsun, sonra hayat çağırıyor seni yapman gerekenler…sorumlulukların… unutmuyorsun aslında yalnızlığını sadece küçük bir mola veriyorsun düşünmeye…
