Çok yakın arkadaşıma aşık oldum. Onunla şuan et ve tırnak gibiyiz inanılmaz bi dostluğumuz var. Ama benim için bir dostluktan fazlası oldu. O benim her şeyim oldu. Arkadaşım dostum kankam abim kardeşim sevgilim.. Herşeyim. Beni ondan daha iyi tanıyan onu benden daha iyi tanıyan olmadı. Birbirimize yettik ve arttık da. Bi başkasına ihtiyacımız olmadı. Ben ikimiz adına bi gelecek düşünürken sevgili yaptı. Ben onun yine en yakın dostu oldum. Başı sıkıştığında kızla kavga ettiğinde ben hep yanındaydım ve hiçbir zaman şikayet etmedim ya da onu yanlış yönlendirmedim. Kızla araları bozuldu düzeltmeye çalıştım kavga ettiler yıkıcı bir şekilde beynine girmedim hep yapıcı olmasını sağladım. Benim sayemde olmadığı bi karaktere büründü onun gözünde ben mükemmeldim akıl hocası gibiydim. Bir gün benim de karşıma biri çıktı şuan birlikteyiz hala. Zorlama bi birliktelik gibi görünüyordu başta çünkü ben onu kırmamak için kabul etmiştim. Ama şuan onu gerçekten çok seviyorum. Sevgiden daha fazlası belki de. Ömrüme ömür katanım oldu. Aramız biraz bozulsa çok rahatsız oluyorum. Ona karşı böyle duygular besliyorken en zor zamanlarımda korktuğum anlarda yanımda hep kankamı istiyorum. Ona karşı hiçbir şey hissetmiyorum ama ihtiyacım olduğu zamanlarda yanımda sevgilimi istemek yerine aklıma ilk o geliyor. Şuan aklımın kalbimin ne durumda olduğunu bilmiyorum.