× Sen de İtiraf Et: "Anonim" tıkla itiraf yaz.
× Instagram'da takip et: @ytuitirafsitesi
× X(Twitter)'te takip et: @ytuitirafsosyal
× Telegram'da bize katıl: @ytuitirafsitesi

Gökyüzünün rengi yok

Arkadaşlar öncelikle herkese iyi günler/akşamlar. Ben ruh halim hakkında genel bir tavsiyeye ihtiyacım var ve en farklı görüşlere burada ulaşabileceğimi düşünüyorum. Belki aranızda itiraf başlığı olarak yazdığım şarkıyı bilenler vardır. Yüzde doksan olarak öyle hissediyorum diyebilirim. Sadece hoşlandığım birisi ve katilim yok ama hayatta bir anlam görmüyorum ve bu yüzden de hiçbir şey yapasım yok. Ne ders çalışıyorum ne sosyalleşiyorum, sadece uzaklaşmak için telefona takılıyorum ve gece olunca şu an gibi kendime kızıyorum. Benim yaşadığımı yaşamış ve bir şekilde üstesinden gelmiş arkadaşlar olduğunu düşünüyorum, bu konuda ne yapmamı önerirsiniz lütfen yazar mısınız? Okuyan ve yorum yapan herkese teşekkür ederim.

Not: Durumumu biraz daha anlatayım. Motivasyon eksikliği yüzünden hiçbir şey yapasım gelmiyor, her şey anlamsız geliyor. Her verdiğim emek sonunda boşa gidecekmiş gibi hissediyorum ve bu yüzden hiçbir şey yapmıyorum. Ve dürüst olmak gerekirse bu biraz da işime geliyor, hata yapmadım diyebiliyorum ama bu durum artık çok kötü olmaya başladı. Düzelmek istiyorum bu yüzden fikir verebilecek herkesten fikir istiyorum.

Not 2: Kusura bakmayın pek iyi kendini ifade edebilen birisi değilim o yüzden anlattıklarım biraz boşluklu. Ve bir ek olarak şunu eklemek istiyorum, lütfen yargılayıcı yorum yapacak olanlar hiç yorum yapmasın. Kendi kendilerine ne sa**k adam diyip geçsinler, teşekkürler.

İtiraf Yorumları

27 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
Hayat zaten boş
22 gün önce

Arkadaşım, bizim de hayatımızda bazı zamanlarda böyle düşünceler alıyor. Her şeyi boşverip sadece canımın istediğini yapsam ne olur ki… Senin motivasyonunu düşüren şey yaptıklarının ve yapacaklarının seni tatmin ve mutlu etmeyişidir. Yaptıklarından ve sahip olduklarından, yaşamaktan ve yaşayacaklarından(yaşadıklarından değil) memnun olduğun zaman hayata karşı monoton da olsa sevgi ve keyifle yaklaşıyorsun.
Öncelikle “hayat” kavramının teorik ve pratik kısmının olduğunu söyleyebilirim. Teorik kısmı:”hayat nedir, niçin yaşıyorum, hayatın anlamı var mı, öbür dünya var mı, hayatımda benim iradem hakim mi?” gibi sorular vardır. Pratiğinde ise:”yaşadıklarım gerçek mi, ne yapmalıyım, iyi nedir, kötü nedir, ahlak nedir, yaşamak zorunda mıyım, aldığım kararlar ne kadar ciddi?” gibi sorulardır. Ortak küme de olabilir ahlak konusu gibi.
Motivasyon, yaşam enerjisi pratik kısmındadır ve teorik kısım pratik kısma özellikle uzun vadede hakimdir. Motivasyonsuzluğunun sebebi hayatta yaşamanın bir amacını bulamaman olabilir. Ya da bulduysan ve eminsen bile pratikte de teorikten bağımsız olarak motivasyonsuzluk yaşayabilirsin. Demek istediğim şey: hayattaki unsurları telakki edişin seni anlamsızlığa sürüklüyor.
Sana burada şiddetle tavsiye edeceğim şey”Stoa felsefesi”dir. Kendi islam inancımla da pek çok yönünü ortak olarak bulduğum bu felsefe; hayatta zannettiğimiz kadar önemli olmadığımızı, hayatın merkezinde olmadığımızı, elimizdekinin yanlızca şimdi ve gelecek olduğu, her şeyin bir doğal döngüde olduğunu anlatır. Doğayı erek yani ulaşılması gereken hedef olarak görür. Doğaya uygun olan iyidir, uygun olmayan kötüdür. Tabi böyle basitçe anlatılamaz; mantık, ahlak, erdem gibi konuları da var. Uzunca araştırmak lazım.
Mesela der ki: diyelim bir gemidesin ve fırtına gemiyi neredeyse batıracak. Burada yapman ve düşünmen gereken şey Tanrı’ya isyan etmek, kaderine küfretmek, herşeye lanet okumak falan olmamalı. Dünyada her gün binlerce insan ölüyor ve doğuyor, sen de onlardan birisin. Öleceksen bile bu çok olağandır ve normaldir ki sen de öyle karşılamalısın. Bu duruma karşı gelinemeyeceği için can simidine tutun, Tanrı’dan iyilik dile ve bekle.(Bir müslüman olarak bunu tasdik ederim, neticede Yüce Allah ölüm için “belirlenmiş ecel” kelimesini kullanmıştır ve her uykuyu ölüm olarak nitelemiştir. Yani öleceğin zaman bellidir, bu seni boş vermişliğe değil aksine zamanını hayattaki her şeyle en güzel şekilde değerlendirmeye itmelidir.)
Velhasılkelam, hayat ve zihin kompleks yapıdadır. Kabuller bilgiyi oluşturur, tecrübelerle bilgiler hayat görüşünü oluşturur. Sana “hayat yaşamaya değer, üzülme bak neler var!” Falan demiyecem. Aksine “bak birileri senden daha zengin, daha güzel/daha yakışıklı ve daha şanslı” diyeceğim ve seni hayatı kabüllenmeye sürükleyeceğim. Hiç birimiz en çok bilen değiliz. Nebîlerin bile hataları var bizim nasıl olmasın? Anlatmak istediklerim bunlardı umarım işine yatamıştır. Özetle tavsiyelerim:Sadece Kur’an oku, stoa felsefesini öğren, gerçekleri ve bilimi kabul eden bireyselci düşünceyi incele ve kendin ol! Kendin düşün!
Allah’a emanet ol ❤️

renk
21 gün önce

Öncelikle teşekkür ederim. Ben ne yazık ki Stoa’nın yaklaşımdan biraz uzağım, daha çok Camus’un Yabancı kitabındaki Meursault gibiyim diyebilirim. Kader tarzı şeylere isyanım yok, bunun bir anlamının olmadığının farkındayım çünkü ama pek dini görüşüm de yok, bu yüzden de olabilir tam bilmiyorum. Ve önceden değildim ama şu an etrafımdaki her şeyden memnunum aslında, önceden aileme çok kızsam da şu an onlara karşı en ufak bir sinirim bile yok. Ama bu hayatın anlamsızlığını benim için ne yazık ki değiştirmiyor. Amacım da var aslında son zamanlarda, onun için biraz biraz değişmeye çalışıyorum ama hala içimde bir şüphe var bunun bir anlamı olacak mı diye. Bilmiyorum, daha detaya girmek de istemiyorum sanırım çünkü hislerimi tam anlatamayacağımı biliyorum ve bu yüzden yanlış anlaşılmak istemiyorum. Teşekkür ederim, biraz daha Stoa felsefesini araştırabilirim. Belki işime yarar. (biraz dediklerine laf atar gibi oldum kusuruma bakma, sadece kendimi açıklamak istedim xD)

Bihanım
19 gün önce
Reply to  renk

Bunu yaşayan tek sen değilsin, belki zihinsel bir kafa karışıklığı, fazla düşünme, yada yaşanan zorlu zamanlardan sonra gelen donuk ruh hali, hiçbir şey hissetmiyorum demişsin. Bu his durduğu yerde gitmez. Bir geldi de mi yaşayacak sebep bulamazsın. Bir insanla görüş sohbet et, koruda yürüyüş yap, doğayı seyret, temizlik yap, ne yaparsan yap harekete geç ama durma, yalnız bırakma kendini. İnsanlarla görüşmek önemli, ama bu kasdettiğim boş boş, deli gibi eğlenmek değil, gercekten senin için anlamı olan ve anlam üzere sohbet edebileceğin bir insandan bahsediyorum. Belki hayatında anlam üzerine düşünmen gereken bir dönemdesindir. Bu tamamen bir şey de değil. Insan gönül darlığından çok farklı şeyler öğrenerek çıkar. Dert devasıyla mukabildir ama inanmak gerekir. Buraya olayın bir vechi, diğer vechi kalp zikrine bakar. Ne kadar inanç yaşayı yıllardır zayıflatılmaya çalışılsa da şu ülkede, ki bir noktada emelleri olanlar buna ulaştılar. Kalpler yalnızca Allah’ı zikrettikçe mutmain olacaktır. Oyüzden dünyalık hiçbir şeyden lezzet alamayacaksın vakit geçtikçe, en güzel yerlere gidip en güzel şeyleri giyip yiyip içsen de. İnancını sorgulayacak değilim. Yanlış anlaşılmak istemem. Ama bildiğim hakikât budur vesselam. Allah gönül darlığına şifa versin.

Kertmeyenkele
22 gün önce

Agam öncelikle sabah erken kalk miss gibi kahvaltını serpiştir sonra güzel bir kitap al kahveyle yudumla sonrasında ise baba bir konu seç kendine kafanı harbiden meşgul edeceğine inandığın dikkatini çeken başarılı olabilirim dediğin ama çok geride kaldığın bir konu… Sana söz veriyorum ” heee bu böylemiymiş “dediğin ilk ana kadar bırakmayı çok istiyceksin ama laf ağızdan bir kere çıkar sonrasında değişirsin…Dersler yalan söylemez.

renk
21 gün önce
Reply to  Kertmeyenkele

Zamanında yaptım başka dersler için ama o zamanlar ondan zevk almıyordum ve amacım farklıydı. Şu an gerçekten istediğim alandayım ve bu alanı zevk alarak okuyorum. “Hayat zaten boş” a yazdığım cevaptaki gibi anlamı olur mu bilmiyorum ama umarım olur, olsun istiyorum. Ve umarım değişirim, değişirsem buraya cevap yazan herkese bir kahve sözüm olsun xD

Bendebilmiyorum
22 gün önce

kendi adıma konuşacak olursam ben de çok gündüzümün geceler olduğu hiçbir şey yapmadığım o gecenin sabahına her şeyi düzelteceğim dediğim günler yaşadım bir motivasyon arıyor insan bazı şeyleri değiştirmek için ama o motivasyonu bulamıyorsun , bulsan bile seni çok ilerletmiyor. Çünkü motivasyon biraz geçici bir şey bir şeyleri değiştirmek istiyorsan sosyal medyadan uzaklaşıp tek başına bir şeyler yapmaya çalışmak lazım . Ben tamamiyle olmasa da sosyal medyadan uzaklaştım insanların bir şeyler yaptığını benim yerimde saydığım videolar ve düşüncelerden arınmak için . Sonra yıllardır istediğim bir hobime başladım ilk başlarda iyiydi eğlenceliydi sonra fark ettim ki yıllardır istediğim şeyi yapmak ne kadar zormuş belli süreden sonra zevk almayı bıraktım ve sadece yapmam gerekene odaklandım motivasyonum yoktu ama o zamanlar motivasyonum beni buna başlattı ama devam ettirecek olan şey disiplindir diye bir düşünceye kapılıp hayatımın genel olarak çoğu noktasına yerleştirdim. Şu dünyadaki çoğu insan ders çalışmaktan veya sıkıcı işler yapmaktan zevk almıyor ama çalışıyor ve yapıyor en sonunda başarısız da olsa denedim diyebiliyor. Hobime başlayalı 4 yıl oldu ve hala rezaletim ama hala çalışmaya devam ediyorum 2 yıllık olup benden çok daha iyileri var fakat ben de bu işte fena değilim bence. Boş yaptım ne anlatmak istediğimi anlatamamışım fakat özetle demek istediğim şu bunu buraya yazman kendini değiştirme isteğinin ta kendisi ,sadece çabanı biraz daha yükselt. Bir boyama kitabı al onu boya, defter al günlük tut ne bileyim sana engel olan şey telefonsa her telefonu eline aldığında bırakıp boyamana bak zamanla telefonu neden kullandığını unutacaksındır. Ve bu karanlık geceler maalesef ki yeniden gelecektir yine çıkmaza gireceksin fakat bu sefer çıkması diğerlerine göre daha kolay olacak.

renk
21 gün önce

Sosyal medya konusuna çok iyi katılıyorum, ben de bu sabah sildim tekrardan ve gerçekten uzun bir süre kullanmamayı umuyorum. Beni okul-yurt arası geçen yol çok yoruyor ve direkt telefona sarıyordum. Değişmek için bir şeyler yapmam gerektiğini bilmeme rağmen bu sadece fikirde kalıyor ve sabaha kadar düşünsem de o günün sonunda hop tekrar eski halime dönüyordum. Sanırım bu konuda biraz daha kendimi kontrol etmem lazım. Bu hafta yavaştan bir temel atmayı umuyorum, çalışmaya alışıp yavaştan planımı ona göre düzenlerim diyorum. Çalışırken sıkılacağımı pek sanmıyorum çünkü bu bölümü gerçekten severek ve isteyerek geldim, başkasının benden iyi olması da aslında benim için biraz daha ateşleyici bir şey olabilir ama bu ateşi düzgün kontrol etmem gerek diye de düşünüyorum. Neyse, ben de boş yapmaya başlamadan düzelteyim konuyu… Dediğim gibi bu hafta planı uygulayabiliyor muyum ona bakmayı düşünüyorum, 2. vizelerden ve bu dönemden pek umudum yok. Bölüm derslerini bir kenara bıraktım (bu demek değil ki onlara çalışmayı düşünmüyorum, sadece çalışsam da aşırı iyi olmayacağının farkındayım o yüzden harf notum kötü gelirse üzülmeyeyim diye bunu önceden kendime hatırlatıyorum). Bu hafta plana uymayı başarırsam, bundan sonra o plan üzerinden hareket edip bu dönemi olduğu kadar kurtarıp 2. döneme ve sonraki yıllara hazırlık yapıcam. Biraz işin felsefesinden çok aksiyonuna girmem lazım artık. Bu yüzden düşündüğüm yeter diyip pratiğe dökmek istiyorum. Ama bunun bir anlamı olmamasından korkuyorum biraz da, bu korkunun üstüne gitmek için biraz cesaret lazımdı xD

Gökyüzününrengivar
21 gün önce

Aslında senin bakış açınla her şey anlamsızmış gibi geliyor ama aslında öyle değil. Bende uzun süredir depresyondaydım. Daha sonra tedaviye başladım ve yaklaşık 6 aydır ilaç kullanıyorum. Bence burdaki tavsiyeler yerine bir psikiyatrist veya psikoloğa gitsen çok daha iyi olur senin için. Benim sorunum da az çok seninki gibiydi. Her şey anlamsız geliyordu. Hiçbir şeyden zevk alamıyordum. Daha sonra mutluluğumu başka şeylere bağladığımı fark ettim. Yani onlar olmazsa hiç mutlu olamayacağımı zannediyordum. Ama kaçırdığım bir şey vardı aslında şu an bir sürecin içindeyim. Şimdiye bakmak yerine geçmişteki hatalarım ve gelecekteki belirsizliklerle debelenip duruyordum. Bunun yerine ana odaklanmaya başladım. Küçük şeylerin beni mutlu etmeye başladığını fark ettim. Daha sonra kendime küçük hedefler koydum. Bunları gerçekleştirdikçe motivasyonumun arttığını fark ettim. Bence şu an içinde bulunduğun durumun çözümü tamamen içinde saklı. Senin olayları yorumlamanla alakalı. Benim yaptıklarım bu şekildeydi. Tekrar bir yardım almanı tavsiye ediyorum. Her şey gönlünce olur umarım…

renk
21 gün önce

Benim felsefeme göre hiçbir şeyin anlamı yok zaten. Depresyonda olduğumdan dolayı değil bu bakış açım, ondan çok uzun zaman önce çıktım çok şükür. Geçen yıl da ruh halimle ilgili çoğu şeyi düzelttim, en azından öyle düşünüyorum. Her şeyi geride bırakıp Yıldız’a geldim. 2025 yılbaşında da toptan değişmeyi ve lise öncesindeki halime dönmeyi umuyorum. Psikolog konusunda bazı konularda çok katılıyorum ama şu an benim için çare olduklarını düşünmüyorum. Benim konuşabileceğim ve birlikte yol alacağımız bir arkadaşa ihtiyacım var daha çok, en azından ben öyle düşünüyorum. Böyle diyorum çünkü yaklaşık 7 yıldır (yaşım 23) gerçekten çeşitli psikolog ve psikiyatrist gezdim. Birkaç tanesi dışında da çoğundan memnun olmadım, o biraz şans işi kalıyor bizim ülkede. Senin yaşadığın şeyleri yaşamış birisi olmadıkça seni tam olarak anlamıyorlar ne yazık ki, eğitim bazı konularda yardımcı olmuyor. Ana odaklanma konusunda düşünceni mantıklı buldum, benim de ana odaklanmam lazım sanırım, küçük şeylerden hep mutlu olmuşumdur zaten ama hiç ana odaklandığımı sanmıyorum. Genelde hep büyük resme bakmaya çalıştım ama bu bazen fena bocallamama sebep oldu. Küçük hedefler koymaya ben de başladım. Umarım bunları zamanla başarıp değişirim diye umuyorum… Çok teşekkür ederim dileğin için.

Od_
21 gün önce

Merhaba sana da , öncelikle sorununla alakalı bir çözüm önerimin olmadığını söylemek istiyorum ama buranın da boş olduğunu görmek rahatsiz etti beni çünkü böyle hisseden veya daha önce hissetmiş insanlar çok var. Ben de benzer düşüncelere sahibim tam olarak yolumu çizemedim ve hayat gayemin de ne olması gerektiğini bilmiyorum, herhangi bir motivasyon bulamadım.
İstersen sohbet edebiliriz bu konularla alakalı, belki az da olsa aklında bir şey şekillenir veya sekillenmez bilmiyorum
Ben de okul başladığından beri arkadaş edinemedim pek dolayısıyla insanlarla biraz sohbet etmek vakit geçirmek istiyorum.
tekrardan kusura bakma bu arada bir çözüm önerim yok bu yorum senin bi sikine yaramayacak muhtemelen ama yazmak istedim sadece

renk
21 gün önce
Reply to  Od_

Hiç önemli değil, teşekkür ederim yazdığın için. Sohbet etmek de iyi bir yöntem olabilir, en kötü başka fikirler almış olurum ve onları değerlendirip değiştirmem gereken şeyleri öğrenirim. İletişim için ya sen ya da ben bir şey bırakabiliriz.

Anonim
21 gün önce

4.5

Harbi Mühendis
21 gün önce

dostum dopamin reseptörlerine düzeltmen lazım. Basit tatminleri bırakıp. Seni zorlayacak şeylere geçmen lazım. Öneri olarak: Sosyal medya hesabına kapat, piksel bağımlılığından kurtul. Erken yatıp özellikle erken kalk. Bir gün öncesinden yarın ne yapacaklarını yaz ve yapmaya başladı. En başta aynı sıkıcılık ve keyifsizlik devam edecek.Sonra yavaş yavaş hayattan keyif almaya başladığını fark edeceksin. Kendine hedefler koymaya başlayıp ulaşmak sana keyif verecek. En basit içtiğin su bile sana farklı gelmeye başlayacak. Yeni insanlarla tanışmaya daha hevesli olacaksın. En önemlisi hareket etmek. Hareket berekettir. Durağanlık fazla düşünmene sebep olur. daralmaya, overthinklemeye başlarsın. Olumsuz şeyler beynini yer. Sürekli momentumu korumalı ve hareket etmeye devam etmelisin. Emin ol renksiz gelen gökyüzü gözüne artık farklı gelmeye başlayacak. ek olarak: eğer Allaha inanıyorsan ona ibadet de edebilirsin.

renk
20 gün önce

Valla hocam ben de onun farkındayım ve yavaş yavaş azaltıyorum şu saçma şeyleri. Biraz kodlama öğreniyorum, biraz da okul derslerine girişiyorum ayrıca yerine koyacak şeyler olarak. Erken yatıp erken kalkmak zaten okula gelip gitmek için yapmak zorunda olduğum şeyler diyebilirim. Yolda çektiğim çile de olmasa çok güzel oluyor valla erken kalkıp okula gelmek ama işte bazen yolda o kadar cebelleşiyorum ki okula gelince enerjim kalmıyor. Sağlık ve hareket olarak spor yapıyorum ve düzgün besleniyorum diyemem, onun dışında yürüyorum baya, neredeyse hafta içi her gün okuldayım zaten derslerden dolayı ve akşamları otobüs yerine fakülteden rektörlüğe, rektörlükten de aşağı yürüyorum. Ama evet, yurt ortamında falan o kadar hareket yok, o yüzden biraz aşırı düşünme oluyor xD. Derslere de biraz daha odaklanırsam kurtarıcam gibi, hadi bakalım. Teşekkür ederim ayrıca yorum için.

Anonim
21 gün önce

5

renk
21 gün önce

Buraya yorum atan herkese teşekkür ederim,sizin yazdığınız mesajları ve benim onlara cevaplarımı tekrar okudum ve sanırım bazılarına biraz ters cevap vermişim gibi olmuş. Niyetim bu değildi, sadece görüşüm farklı olduğu için normal konuşma gibi varsayıp cevap verdim ama %90 kendimle konuştuğum için diğer insanların beni tanımadığını genel olarak unutuyorum xD. Şimdi şöyle, ben yorumlardan birinde dediğim gibi Albert Camus’un Yabancı kitabındaki Meursault karakterine benzetiyorum kendimi; aynısı değillim, çok farklıyız genel olarak ama bir şeyden anlam arayışım o şekilde. Yani bir şeyde anlam aramıyorum, olduğu gibi kabul ediyorum bu yüzden insanlardan ve hayattan beklentim oldukça az. Tabi ki 0 değil çünkü bu bence insan doğasına aykırı. Farklarımdan birkaçı da başarıya bayağı açım, burda açımdan kastım hiç başarılı olmadım değil; her zaman daha çok şey öğrenmeye ve daha yükselmeye açığım demek benim için. Ama son yıllarda biraz telefon bağımlılığından biraz da yaşadığım birkaç şeyden dolayı, ki onlara girmeyi düşünmüyorum, eğitimden ve çalışmaktan oldukça uzaklaştım. O kadar uzaklaştım ki önceki üniversitemde hiçbir sınava girmedim ve ortalamayı 0,68 yaparak bıraktım, 4. sınıftım onu da ekleyeyim ki durumun ciddiyeti anlaşılsın. Geçen yıl yeter dedim ve tekrar üniversite sınavına girip buraya geldim. Ama o uzun çalışmama döneminden sonra alışmış kudurmuştan beterdir lafını kanıtlarcasına hala ders çalışmıyorum. Bundan sıkıldım ve kendime biraz motivasyon arıyorum, şu an olduğum bölüm çocukluk hayalim diyebilirim ve geçen yıllarda anladım ki benim için en uygun olan bölüm, o yüzden sevmediğim bir şey de değil aksine en sevdiğim şey de diyebilirim. Ama ders çalışmaktan hala uzağım, İstanbul’un kalabalığı ve okul yolunda geçen zaman da bir nevi benim için heves öldürücü şeylerden diyebilirim. Yine konuyu dağıtıyorum galiba, toparlayayım. Özetle bu yolda benim yaşadığım şeyleri yaşayanların bunları nasıl aştığını öğrenip ona göre aksiyonuma yön vermek istiyorum çünkü şu amaçsız halimden aşırı derecede sıkıldım ve kendimden tiksinmeye başlıyorum.

Ve yazdığım cevaplarda herhangi birinize saygısızca konuştuysam ayrıca özür dilerim, hepinizin yazdıkları gerçekten hoş ve yardımcı olmaya niyetli şeylerdi; hepinize çok minnettarım, çok teşekkür ederim.

Whatever
21 gün önce
Reply to  renk

Hangi bölümdesin çok merak ettim

renk
20 gün önce
Reply to  Whatever

Matematik hocam, mühendislik değil, düz olan. Dümdüz olan xD

ÖlmekİçinDoğanlardan
21 gün önce

Hocam benim de başıma geliyor bu durum herkese olduğu gibi, gayet normal bunu kendine zaman vermekten başka hiçbir şekilde çözemezsin ama bu zaman içerisinde yapman gereken şeyler var tabii ki.

Sosyal ortamdan uzak gibi hissettim seni. Zorunda olduğun sosyal ortamlarda olmak seni bu durumdan bi süre de olsa alıkoyar (işyeri gibi, eğlenceli bi arkadaş ortamı gibi). Eğer bir arkadaş ortamın yoksa okulda gerekli gereksiz muhabbet kurabileceğin bir sürü kişi var. Özellikle kulüplerde ve etkinliklerinde bir sürü insan bulabilirsin. Biraz kendini zorlaman lazım.

Keyif aldığın bir şeyi yap. Oyun oyna, resim çiz veya şarkı dinle. Keyif almadığın bir şeyi yapmak zorunda değilsin, yapma. Etkinliklerinde sosyalleş.

Hiç yapmadığın bir şeyleri dene. Hata yapmaktan korkuyosun bir tık. Bilmediğin bir şey hakkında hatayı istemeden de olsa yapıyosun genelde. Hatalara alışırsın.

renk
20 gün önce

Sosyallikten toptan uzağım, çocukluktan beri hem de. Geçen yıllarda birkaç sosyal ortama zorla sokuldum ve ondan sonra böyle oldum bence, bana ters tepiyor sosyallik o yüzden şu anlık kaliteli olmadıkça pek düşünmüyorum. Ama yalan da olmasın, insan biraz sosyal bir varlık olduğu için kulüpleri de arada yoklamıyor değilim, hoşuma giden olursa birine yerleşicem kulüplerin xD. Biraz kodlama öğrenerek kafa dağıtmaya çalışıyorum şu sıralar müzik dışında, onu hep dinliyorum ama fark ettim ki pek iç açıcı şeyler dinlemiyorum sanırım (ne kadar böyle desem de bence mükemmel bir müzik zevkim var, laf attırmam). Artı olarak bir de kitap okuyorum, daha doğrusu okumaya çalışıyorum boş vaktimde ama ne yazık ki bu yılı fazla doldurmuşum. Böyle konuşunca yeni şeyler denemek istemiyormuşum gibi göründüm ama niyetim o değil, denediğim şeylerden hoşlanmadım ve şu an hoşlandığım şeyler de bunlar, başka öneriler olursa açığım. Bir de unutmadan ekleyeyim, bu yıl biraz rastgele etkinliklere sardım, onlara gidiyorum; seminer, söyleşi vs. Bazıları fiyasko oluyor benim için ama bazılarını da baya baya seviyorum xD

Herseybosgeliyorsa
21 gün önce

Benzer bir deneyimi ben de yaşıyorum ve bunun, çevrede olup bitenlerden ya da genelde karşılaşılan çoğu şeyin kişiye, aklını meşgul edecek kadar zorluk çıkarmamasından kaynaklandığını düşünüyorum. Bu durumu aşmak için sürekli yeni bilgiler ve beceriler edinmeyi denedim, belli bir zaman diliminde gerçekten faydasını gördüm. Ancak, bir süre sonra bu yeni uğraşlar da zorluk oluşturmamaya ya da tatmin etmemeye başlıyor. Böyle bir durumda, zorlanmayı seven biriysen, kendine daha büyük ve ulaşılması zor hedefler koymak gerektiğini fark ediyorsun. Bu hedeflere ulaşmaya çalışırken, karşılaşılan zorluklar sayesinde aklından olumsuz düşünceler (her şeyin boş gelmesi gibi) geçmiyor. Eğer çok bunalmış hissedersen, dışarı çıkıp temiz hava almak, yalnız başına vakit geçirip müzik dinlemek veya arkadaşlarınla sohbet etmek iyi gelebilir. Yine de, bunların kalıcı çözümler olduğunu düşünmememe rağmen bir süreliğine rahatlatabileceğine inanıyorum.

renk
20 gün önce

Bunu egolu görünmemek için yazmadım ama evet, çoğu şeyi kolayca anlam yüklediğim için de biraz anlamsız geliyor çoğu şey. Bu üniversiteye geçtikten sonra biraz ters tepmeye başladı çünkü dersleri ne kadar ilk defada anlasam da uzun vadede bu mutlaka aklımdan çıkıyor ve fena şekilde bocalıyorum sınavlarda. Bu yüzden nasıl değişeceğim konusunda düşünmeye başladım geçen hafta. Ufak bir plan yaptım hafta sonu ve onları yavaştan uygulamaya koyuyorum, en azından çalışıyorum. 2. vizeler de biraz boş geçecek bu yüzden ama finallerde ve sonraki dönemlerde bu aksiyonun meyvesini görmeyi umut ediyorum. Bölümüm zaten sevdiğim ve ömür boyu yapmak istediğim şey, o yüzden onun hakkında araştırıp kafamı zorlayabilirim, eminim ki zorlanacağım tonla konu var. Bir Fields kazandıralım bizim ülkeye gibi aşırı zorlu bir hedef koyma niyetim var ama o konuda da kendime güvenmiyorum xD. Ayrıca sana da teşekkür ederim, son dediklerini uyguluyorum genelde, benim sorunum aksiyona geçmekte diyebilirim, onu da halledicem diye düşünüyorum.

rumuz
21 gün önce

ben de ayni durumdayim. bence bu donemde kendine oncelikle yuklenmeyi birak. biraz uzaktan kendine bak su an zor bir durumdasın. her ne kadar zorlansan bile gencligini yasiyorsun. gucun yetebiliyorsa psikiyatri+ psikloglardan destek almayi dene. on yargili olma destek alma konularinda…cabaladiginin farkinda ol. kendine zaman ver. umarim her sey yoluna girer bizler icin

renk
20 gün önce
Reply to  rumuz

Öncelikle teşekkür ederim. Ve umarım, pek güvenmesem de dünyaya bu konuda, biz bir şekilde aşmanın yolunu buluruz umarım. Psikiyatr veya psikologlara pek içim ısınmıyor çünkü görüşebildiklerim günde 50+ hasta baktığı için ne yazık ki benim istediğim etkiyi bende yaratmıyorlar. Ama senden farklı düşündüğüm ufak bir nokta var, o da şöyle; evet bazı konularda kendimi rahat bırakmam gerekse de bazı konularda da çok rahat bıraktım kendimi. İşte bu konularda aklımı başıma toplamam gerek diye düşünüyorum, o yüzden biraz kendimi sıkmak istiyorum ama bilemiyorum da. Aksiyona geçerken aynı zamanda fikir alıp toplu değerlendirme sürecindeyim şu an daha çok xD.

rumuz
19 gün önce
Reply to  renk

o sana zamaninda bana iyi gelmis bir kitap tavsiyesi “ışığı arayanladin karanlık yanı” yazari dobbie ford.. sonucta üşengeçlik de bir karanlik yanimiz ve diger bahsettigin seylerde ayni sekilde… belki degerlendirme surecine bir katkisi olur

rumuz
19 gün önce
Reply to  renk

benim de cok yazim yanlislarim oldu ama psikiyatr degil psikiyatrist off uzgunum yazmasam olmaz

renk
19 gün önce
Reply to  rumuz

Psikiyatr ve psikiyatrist arasında arada kalıyorum, bence psikiyatr ama TDK psikiyatrist diyorsa o şekilde yazmak gerek, uyardığın için teşekkürler. 🙂

Ve o kitabı bilmiyorum ama bakarım şu an okuduğum kitabı bitirince (daha okumayı düşündüğüm ve aldığım 6 kitap daha var ama olsun). Eğer gerçekten işime yarayacak gibiyse önce onu da okuyabilirim, teşekkür ederim.