ben mı kafayı sıyırmaya başladım son 4 aydır bunaltı basmaya başladı zamanında şakasına yaptıgım salakça hareketleri istemeden yapmaya başladım kendımden rahatsız olmaya başladım rahatsız olmaya başladıkça hareketlerim daha da arttı son 4 aydır kucuk bır kız cocugu gıbı herşeye aglayasım gelıyor dışarıda tatlı çiftler görünce fena moralim bozuluyor her gece yatmadan önce göğsümde bir baskı olmaya başladı insanların çok güzel beklentileri oldugunu gorunce kendımı sorguladım ve tek ıstegım sarılmak ve kafamı yaslayabılecegım benı davranıslarımdan ötürü yargılamayacak bırısının olması iş hayatına baslamaktan da cok korkuyorum çalışmak cidden çok kötü bişey üniversite bitince de çok tatsız bir hayat beklıyor hepimizi öyle canım sıkıldı yazasım geldı sağlıcakla
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
bensin abla
O kafanı yaslıyacağın kişiyi hepimiz bekliyoruz, bu yaşlarda olur. Bir de sana hayatımızın içindeki şanssızlık ve bedbahtlık olarak gördüğümüz, bizi üzen ve hatta sinirlendiren şeylere karşı nasıl bir anlayışla cevap vermen gerektiğine dair bir tavsiyede bulunayım:
İnsanlar, doğarlarken yaşayacakları yeri, doğacakları ailenin maddi durumunu ve ne zaman öleceklerini ya da hayatta kaybedebileceği organları bilmezler ve tercih edemezler. Ben buna Tanrı’nın imtihanı diyorum, sen tesadüf de falan filan… Netice değişmiyor, hiçbirinden emin değiliz. Dolayısıyla ben; sahip olduğum maddi ve manevi durumumu her an kaybedebileceğimin farkındayım. Bunu engelleyebilecek tek varlığın Allah olduğunu bildiğim için sürekli ondan yardım isterim. Ve psikolojik vaziyet olarak bunları kabul ettikten sonra derim ki: Bunların hepsi hayatı oluşturur, hayattan başka bir şey değildir. Hani bir söz vardı ya hayat sen yaşarken yaptıklarındır falan, onun gibi. Yani yaşamayı para harcamak, güzel bir kadınla eğlenmek, dünyayı kurtarmaya çalışmak olarak görmüyorum. Hayatı, sahip olduklarımızla, mevcut vaziyetimizle ve başımıza gelenlerle bir bütün olarak görüyor; tek vazifemin sahip olduklarımla insan gibi yaşamak olduğuna inanıyorum. Sen ta ileriki yılların olmayan steriyle boğuşup hayatı daha da kötü bir hale getirirken ben hayattan korkmamayı, hem paramı yemeyi hem de ileriki yaşamım için az da olsa biriktirmeyi; eş, iş, arkadaş seçimlerinde, hayatın tümünü etkileyeceği içim, sabırlı olup çok çok titizlikle bunu yapmaya çalışıyorum.
Benim öğrendiklerim ve çıkarımlarım bunlardı, adım adım çıkarımlar yaparak, dünya görüşümü değiştirerek melankoni ve krizlerimden kurtuldum. Ama din, politika, iş seçimleri gerçekten bunları körüklüyor. Şimdi azalan libidomun da etkisiyle sakince yaşıyorum ama hayat ne getirir bilmem, daha 18 yaşımda bile değilim fakat sabır ve akılcı düşünmenin hayatı kurtaran en önemli unsurlar olduğunu her gün görüyorum.
Benimle konuşmak istersen sana bildiklerimi, sen de bildiklerini bana anlatabilirisin: @sembolkemal
halâ çok erken olduğundan emin olabilirsin insanlar 35te bile bekâr çulsuz kalabiliyor türkiye şartlarında
Eğer istersen biraz konuşalım
Terapiye git yada biraz kendini tanı