Birileriyle konuşmaya çok ihtiyacım var.Dayanamıyorum artık.Her gün ağlamaktan bıktım usandım.
Ben annemle birlikte yaşıyorum.Ve hayatı her gün bana zindan ediyor.Her gün kavga gürültü sinir krizi geçiriyor.Durmadan bağırıyor kendi kendine konuşuyor.Evde kapıları çarpıyor.Odamın kapısını kapatmama bile izin vermiyor.Devamlı bana ağza alınmayacak hakaretler ediyor.Çok gücüme gidiyor.Ama gidecek bir yerim yok.Dinleyip ağlamaktan başka yapabileceğim bir şey yok.Cevap verme gibi bir seçeneğim asla yok.Şu an tek huzur bulacağım çıkış yolum okulların bir an önce açılması.En azından sadece akşamları bu duruma katlanırım.Devamlı ölümle ilgili büyük yeminler ediyor.Senden bir şey alırsam senden para alırsam senin aldığın şeyi yersem diye devam eden beddualar yeminler edip duruyor.
Önceden de her gün evde kavga olurdu ama sadece akşamları çünkü annem çalışıyordu şimdi 3 aydır bütün gün evde.Günde kaç fincan sayısını bilmediğim kadar kahve içip fal bakıyor.Zorla bana fal sitelerine yollatıyordu. Fal baktırmak için bir kaç saatine benle arasını iyi tutup akşam yine değişiyordu.Son 3 gündür ise hiç konuşmuyor çünkü ben bu fal olayından bıktığımı söyledim diye.
Bu yazdıklarım belki çok komik gelebilir ama tamamen gerçek.Paylaşacak kimsem yok.Ne yapayım söylesin lütfen ben ne yapayım? Nefes almam bile suç bu dünyada.
