Değeri kadar değil, her şeyim kadar sevmiştim. Hala da seviyorum ama sevdiğime bin pişman oldum. 3,5 yıllık bir ilişkimiz var, bu 3,5 yılın 2 senesi benim için sabır sınavı oldu. Öğrenci değişim programıyla gelmişti, öyle tanışmıştık. 1 yıl birlikte okuduktan sonra eski okuluna dönmüştü. O da başka bir şehirdeydi. Bu nedenle telefon, whatsapp, skype, facebook aracıyla görüşmek zorundaydık, onun için çok sıkıntı çektim, o başka şehirde olduğu halde, ben kendi yaşadığım şehirde onun için, onun işleri için koşturuyordum, yeter ki o mutlu olsun, sıkıntıya girmesin diye, çünkü bir yandan işe gidiyordu, bir yandan okula gidiyordu, çok zorlanıyordu, ben de onun işleri hafiflesin, ikimiz de mutlu olalım diye onun için koşturuyordum, kendi işlerimi dertlerimi bırakıp onun için fedakarlık yapıyordum. Ama o hiçbir zaman benim ona yaptığım fedakarlıkları yapmadı. Kardeşim gibi dediği kız arkadaşı vardı. Kızı ilk günden beri hiç sevmemiştim, aşırı samimilerdi, ikimizde muhafazakar takılan insanlardık, ona hiç yakıştıramamıştım o kızla olan arkadaşlığını, çünkü kardeş gibi değil sanki sevgili gibilerdi, benim hiç bir erkek arkadaşımla fotoğrafım yokken, onun o kızla fotoğrafları vardı ve sevgili gibiydi, hem gülüm canım yazıyordu ona hemde bacım filan bu durum beni rahatsız ediyordu en başından beri. Ben aynı şekilde onun yaptıklarını yapsam biliyorum bana ağzına gelen her hakareti edecekti. O..pu bile diyecekti. Ama ben ona hiçbir zaman böyle bir şey yapmadım. Sonunda rahatsız olduğumu belirttim ona, fakat beni anlamadı, kızla da konuşup bu durumdan rahatsız olduğumu belirttim her şey daha da kötü oldu. Kız onu bana karşı kışkırttı. Kız alındı diye kıza yalvardı etti ama bana bir kere yalvarmamıştır. Onun için ben herkesi ailemi karşıma almıştım, her fedakarlığı yapmıştım ama o beni o kız arkadaşı için sattı. 2018 de evlilik planları kuruyorduk, bunun için uğraşıyordum. Her şey hallolsun, bir aksaklık olmasın diye ama o beni bir kız için sattı. Kız da ona sevgilinin gelip geçeceğini ama arkadaşların baki kalacağını söyleyip duruyordu, hayatını benimle devam ederek yaktığını filan söylüyordu, halbuki ben gelip geçici bir insan olarak onun hayatına girmedim. Herkes onu yalnız bıraktığında ben destek oldum, psikolojik olarak çöküntüdeyken hep arkasında oldum tedavi olsun diye destek oldum birlikte doktorlara gittim ama hiç bir faydası olmadı. Emeklerim boşa gitti. Çok yıkıldım, hayal kırıklığına uğradım, günlerdir doğru düzgün yemek yiyemiyorum ne su içebiliyorum, gülemiyorum. Ruh gibi dolaşıyorum ortalıkta. Sevgilinize, sevdiğiniz evlenmeyi düşündüğünüz insanı, kız arkadaşlarınız için satmayın( erkeklere sözüm), evlenilecek, doğru insan her zaman insanın karşısına çıkmıyor, arkadaşlıklar, kardeşlikler kalıcı diye düşünüyorsunuz ama insanın öz kardeşi bile kardeşini satabilirken, sırtından vurarken arkadaşlıklarınıza güvenmeyin. Her şeyi Allah’a havale ediyorum. Can yakanın eninde sonunda canı yanacak.