Hayatım bilgisayar başında geçiyor.

Senin kadar olmasa da ben de bagimliyim ve en azindan sukur ki farkindayiz. Hayatini bu kadar etkiledigini dusunuyorsan doktora gitmelisin

Geçmişi hiç sorgulamadan şu andan başlamak üzere hayatını değerlendirmelisin!

Günümüz hayatının kaçınılmaz bağımlılığı internet. Kendini kurtarmak diye bir seçenek de olabilirdi ancak açılan her başlık bir adım daha aşağı çekiyor insanı. Geri dönüşü olmayan bi yol, geçmiş olsun

Beyler güzel oyun var mı paylaşalın bu kardeşinizle

Doktora gidiyorum arkadaşlar. Hem psikiyatr, hem de psikolog. Bugüne kadar toplamda en az 220 seans gittim. Değişen şeylerden biri okulu bırakmayacak olmam (Çok ağır durumlar olmadıkça) ve diğeri de farkındalığımın kat kat artmış olması. İkincisi özellikle önemli, zira hatalarımın artık farkındayım ve tekrarlamamaya çalışıyorum. Ha bir de eskisi kadar sinirli değilim ama bunda kullandığım ilaçlar daha fazla etkili. Uzun bir süre daha ilaç kullanacağım ama bundan gocunmuyorum. Zira yan etkilerini bertaraf ettim. Artık malum ilaç Leponex’i de kullanıyorum ve vücudum sonunda tolerans gösterdi. (Düşük dozda. En yüksek dozdaki ilacım Lamictal. Diğerleri ise Selectra ve Abizol. 4 ilacım var maalesef)

Bir imama görün

Cin min yok yahu üzerimde, sadece hastayım. Geçmiş senelerde yaptıklarıma bakıyorum da, çok daha kötü durumdaymışım. Geçmişte yaptığım ama şu anda yapmayacağım çok şey var. Geçmişte yaptıklarımı düşününce söylemesi hoş değil ama kendime resmen acıdım, üzüldüm. Paranoyakmışım, çok takıntılıymışım, sinir hastasıymışım, depresifmişim, zaman zaman uyanıkken rüya moduna giriyormuşum (Derealizasyon). Tek tek incelersek, paranoyam çok daha iyi durumda. En azından kafamda uydurduğum şeyleri uydurduğumu anlayabiliyorum, gerçeğe yansıtmıyorum. Takıntılarım yok oldu gibi. Sinir hastalığı halen var ama çok daha kontrollü. Derealizasyon, eh işte, sorun çıkarmıyor. Yalnız, harbiden, tam bir deliymişim. Halen var bir delilik gerçi. En büyük iyileşme ise farkındalığım. Hasta olduğumun farkındayım, zamanında daha da kötü olduğumun farkındayım. Zamanında kurduğum uçuk kaçık hayallerimin, daha doğrusu fantezilerimin gerçeklikten uzak olduğunun farkındayım. Belki sadece bilek güreşinde bir şeyler yapabilirim ama diğerleri fantezi. Kısacası, mükemmel bir hayatım olsun istemiyorum, artık sadece sıradan bir hayatım olsa yeter.

Bunca şeyin zaten amacı bu; sen daha fazla bağımlı ol, günün daha çok vaktini bunlarla harca.. Zaten harcatmasına ne mani oluyorsa o sıkıntıyı gideriyorlar. Olay şurada ki senin saydığın boşa vakit kayıplarından uzak duran insanlar kendini kenara çekip senin yaptıklarını yapabilirler. Ama sen onlardan biri gibi olmak adına korkularınla yüzleşemeyecek kadar körelmiş görebilirsin kendini. Sil kurtul hepsinden. Sil ve yükleme. Basit değil biliyorum, kesinlikle biliyorum. Yerlerini dolduramayacaksın, ama bu “yer” zamansal açıdan kolaylıkla doldurulabiliyor. Daha derinlere inerdim ama buradan uzatmak yersiz