Bir o taraftan bir o tarafa savruluyorum görmüyor kimse içime atmak değil aslında dertlesirim ama neyi kiminle konuscam insanların doğruları var bende öyle bir şey yok iste o yüzden anlatırken kendilerine gore düşünüyorlar ben ise o anki duygularimla hareket ediyorum bazen hatalar yapıyorum bazen kızarıyorum bazen üzülüyorum ama pişman değilim hic bir şeyden he evet İstanbul için pişman olabilirim orası ayrı tabi ama genede bilemiyorum ya doğrular gerekli mi senin bakış açından bakan bir tek sen mi olacaksın anlamıyorum benimde anlamıyorlar zaten..Ben artik kendim için yasamak istiyorum buraya geldim ailem okumamış istiyor diye birileri girip çıkıyor hayatıma sırf iyi olduklari ve kırmak istemedigim için kendileri karar veriyorlar zaten ne zaman çıkacaklarına bana sadece el sallamak düşüyor ne aci diye düşünüyorsanız değil aci çekmek ne uzulemiyorsun bi zaman sonra sadece gülüyorsun…He diceksiniz ki hic mi kendin karar almiyorsun hani bir yere gitmek için açıkçası benim gidecek pek bir yerim yok yaticak yerim yok derler ya aynen öyle bir yere giderken de birileri karar veriyor ne zaman kendim karar almaya baslicam merak ediyorum hoş ben almış olsam şuan istanbulda olmuş olamazdım bu bölümde olamazdım bu kişiyle olamazdım bu arkadaşlarım dediğim sahte insanlar olmaz di öyle ya sadece hayatımın ne kadar sahte olduğuna sizinde bilmenizi istedim
Sahte
İtirafçı Nicki: Düşüncelikiss
27 May 2017 | Fikir Verin | 5 |
Puan:
İtirafa Yorum Yap:
Hepimiz sabah uyandığımızda oyun oynamaya başlarız.Ulkemiz bir oyun yeridir aslinda.Cogu mutluluk hüzünde sahtedir.Bazen sirf yalniz kalmamak için arkadaşlık kurarız.Üzülerek söylüyorum çoğu insan sirf eğlenceli vakit geçirebilmek için arkadaş oluyor.Ebevyenlerin yaptığı hata çocukluk yaştan itibaren onlar adına karar vermeleri.Bunu çoğu ebevyen yapıyor.Biraz özgürleşmen ve özgür düşünmen gerekiyor.Bu fikri benimsemen lazım.Bunu içinde okuma yapman gerekiyor.Zanan alıcak ama en azindan kararlarını alabilen birey olabilmem için.Her zaman yardımcı olmaya hazırım.Istersen konuşabiliriz.
Evet… Aynisi olmasa da benzer bir durum bende de var. Herseyden sıkılıp zevk alamamak benimkisi ama. “Ulan cik gez. Ne guzel her taraf gunes bak mutlu insanlar var. Kafelere git otur muhabbet et” diyorlar ama. Yok iste… Hayalet gibi dolaniyorum etrafta bazen. Bazen de o kadar neseli oluyorum ki kimseyi takmadan istedigimi yapip istedigimi soyluyorum. Sonra yine o karamsarlik, o bikkinlik, o daralma ve huzursuzluk hissi geliyor. Seninkini bilmiyorum ama ben arkadaslarima ne zaman anlatsam “sorunun ne la oglum senin?” diyorlar ama sanki ortada sorun yokmus gibi. Sanki ortada sorun olmadigi halde boyle.. Neyse tek diyebilecegim senin sen yapan kararlarin, istediklerin. Belki yukarida anlattigin kendi dogrularini soyleyen insanlardan biriyim ama sana tek diyebilecegim hayatini sen yasa baskasi degil. Belki ailen bu hakkini elinden almis olabilir , belki bu cok zordur ama bunu yapmalisin bence.
İnsanların konuşmalari tuhaf geliyor çünkü hep real şeylerden bahsediyorlar asil duygulardan veya düşüncelerden konuşan kimse yok gibi geliyor ama görüyorum bi tek tük var sizde bana denk gelmiyorsunuz konuşmak isteyen n ve sevgilisahte ile başlayan arkadasim müsait olduğunuz bi vakit konuşmak isterim yani bilmiyorum belki düşüncelerimiz zitlasicak veyahutta tartışılacak ama olsun zaten önemli olan tartisabilmek bazı konuları herşeye aynen diyen bu neslin eline düşmemek
Teşekürler bu arada tavsiyeleriniz icin ve yazdıklarınız için
Evet durumunu konusmak isterim aslinda.. Dusuncelerini… Kendi fikrim cok onemli degil zaten. Ne bileyim bazen insan hayata ayni pencereden baktigi birini bulunca aksama kadar konusmak ister. Aklina gelen veye gelmeyen herseyi aciklayip belirtmek ister. Ya da ben oyle dusunuyorum. Insanlarin karsina gecip ” cok takmaa beaa” demesine cok gicik oluyorum. Cunku zaten takmiyorum ulannn!